Terwijl ik werk aan mijn handige reisgids voor jou, om zelf de verborgen juweeltjes van de Italiaanse Bloemenrivièra en het achterland te verkennen, hier alvast een nieuw Blog vol aantrekkelijke informatie over een prachtige en inmiddels wereldberoemd stadje: Dolceacqua!

 

Je vindt dit historische plaatsje, dat recht uit een sprookje lijkt te komen, ongeveer 13 km. landinwaarts van Ventimiglia

 

De naam vertaalt zich naar zoet water, een knipoog naar de schilderachtige rivier de Nervia die hier sereen door de vallei stroomt. Het authentieke stadje in de heuvels heeft oude wortels; archeologische vondsten wijzen op nederzettingen in dit gebied uit de ijzertijd. In de tijd van de Romeinen ontstond het oude kasteel Dulcius en na verloop van tijd veranderde deze naam in Dolceacqua.

 

Spring in je auto en rijdt langs de kust bij Ventimiglia landinwaarts naar boven via Vallecrosia en Pignoi San Rocco. In ongeveer twintig minuten word je omringd door de magie van Dolceacqua.

 

Vraag iemand naar dit prachtige stadje en ze zullen je wijzen op het Castello dei Doria, het kasteel van de Doria’s, een adellijke patriciërsfamilie die vanaf de dertiende eeuw veel politieke invloed had en heerste over Genova en omgeving. Pittoreske smalle straatjes leiden je naar het kasteel.

Het is even een klim, maar neem van mij aan; eenmaal aangekomen op de top, is het uitzicht op een panorama van weelderige wijngaarden en olijfgaarden, adembenemend!

 

           

 

Het kasteel, deels ruïne, deels gerestaureerd, biedt een bioscoop waar de geschiedenis en tradities van Dolceacqua worden verteld, en de Sala Doria-Grimaldi, waar je alles te weten kunt komen over de nauwe banden tussen deze twee families.

Er worden regelmatig tentoonstellingen gehouden; een groot succes was de tentoonstelling van 2022 gebaseerd op de brieven van Claude Monet (1840-1926), over zijn schilderkunst en plein air, in de open lucht, in dit gebied.

 

Een artistieke retraite

Je kunt hier niet om de invloed van deze legendarische Franse kunstenaar, die gecharmeerd was van de regio, heen. Monet, die in die jaren in Giverny, in het eoorden van Frankrijk, woonde, kwam in 1883 voor het eerst naar de Italiaanse Riviera. Nadat zijn Engelse vrienden hem het achterland hadden laten zien, werd dit deel van Liguria zijn muze. Weer thuisgekomen, realiseerde hij zich al snel hoe betoverd hij zich voelde, door de schoonheid van de Valle del Nervia, de kleuren van het landschap, de mediterrane vegetatie en de lichtinval in dit deel van Italia.

Niet veel later keerde hij terug van Giverny naar Dolceacqua, om te schilderen, ditmaal samen met collega-kunstenaar en vriend Auguste Renoir (1841-1919).

In een van zijn brieven, uit 1884 aan zijn vriend de kunsthandelaar Paul Durand-Ruel, over de inmiddels beroemde asymmetrisch gebogen brug in het centrum van Dolceacqua, schreef Monet:

” […] l’endroit est superbe, il y a un pont qui est un bijou de légèreté ”. ”

[…] Deze plek is prachtig, er is een brug die een juweel van lichtheid is”.

 

In hetzelfde jaar heeft Monet twee kunstwerken gecreëerd: Le Chateau de Dolceacqua (1884), dat zich nu in de collectie van het Musée Marmottan Monet in Parijs bevindt, en Le vieux pont sur la Nervia (1844), te zien in The Clark Art Institute, Williamstown, Massachusetts.

Wist je dat de gemeente Dolceacqua de exacte plaats heeft gemarkeerd waar Monet vroeger zijn schildersezel opstelde? Het is behoorlijk surrealistisch om de brug en het kasteel vanuit zijn perspectief te zien!

 

   

 

Elementen die verwijzen naar de invloed van de Doria-familie zijn hier ook te vinden:

       

 

Het verhaal van Lucrezia

Een historisch verhaal van moed en rebellie

 

Ben je een zoetekauw? Wanneer je Dolceacqua bezoekt, zorg er dan voor dat je de culinaire specialiteit, de Michetta, een dolce, een typisch Italiaans zoet broodje of brioche proeft, die overal in het dorp verkrijgbaar is. Dit broodje kent een bijzondere geschiedenis; het recept is ontstaan uit een middeleeuws gebruik, het Ius primae noctis, oftewel het recht op de eerste nacht. Volgens deze traditie eigent een landheer, in het geval van Dolceacqua, een markies uit de familie Doria, zich het recht toe om de dochter van een lijfeigene of een boer die op zijn land werkt, op de avond van haar huwelijk te ontmaagden.

Dit bizarre lot zou ook de mooie Lucrezia hebben getroffen, een negentienjarig meisje dat verloofd was met een jongeman genaamd Basso. Lucrezia verzette zich tegen de markies, die haar vervolgens liet opsluiten in de donkerste kerkers van het kasteel, waar ze verhongerde. Met de hulp van een bewaker kon Basso de privévertrekken van de markies binnendringen en deze letterlijk het mes op de adellijke keel zetten. De markies werd gedwongen een oorkonde op te stellen waarin hij officieel afstand nam van deze wrede gewoonte. Het in het Latijn geschreven document werd vervolgens naar de geestelijkheid van de San Giorgio-kerk gebracht en in dialect vertaald. Het certificaat werd opgehangen op het openbare prikbord zodat iedereen het kon lezen.

Dit alles zou in de nacht van 15 augustus zijn gebeurd. Om de overwinning en het verzet van de dappere Lucrezia te herdenken, besloten de vrouwen in het dorp iets te bakken. Terwijl ze bezig waren met bloem, eieren, olie en suiker, kneedden ze het deeg in de vorm van het vrouwelijke geslachtsorgaan.

Spontaan begonnen ze te zingen in het Ligurische dialect: Omi, au, a michetta a damu a chi vuremu nui, wat betekent: Mannen, vanaf nu geven we onze michetta aan wie wij dat willen. Wat bedoeld wordt met het woord michetta behoeft geen verdere uitleg…

 

De Ius primae noctis controverse

Het Ius primae noctis is onderwerp van historische discussie. Vooral in de negentiende en twintigste eeuw was het debat over het bestaan ervan populair. In die periode werd veel onderzoek gedaan door verschillende wetenschappers, die zich vragen stelden als: heeft het concept eigenlijk wel bestaan? Is dit feodale recht ergens vastgelegd in een wet? Is er een document dat dit bewijst? Is dit een echt gebruik van tribale samenlevingen of gewoon een mythe? Hoewel de meeste historici het er tegenwoordig over eens zijn dat het hier om een overgeleverd middeleeuws verhaal gaat, blijft het voor anderen een mysterieus onderwerp voor analyse. Wat denk jij?

 

Liefhebber van religieuze kunst?

 

Er zijn verschillende kerken te bezoeken.

 

In Dolceacqua zelf is de barokke Chiesa di Sant’Antonio Abate, daterend uit de vijftiende eeuw, een bezoek waard. Er zijn kunstwerken van Ludovico Brea (1450-1523), (La Santa Devota, 1515), en Bernardo Castello (1557-1629), (La Madonna del Rosario, 1582).

Vergeet niet om omhoog te kijken naar het decoratieve plafond.

 

 

In campagna, op het platteland, rond Dolceacqua kunt je een wandeling maken naar enkele andere kerken. De Chiesa di San Giorgio, op tien minuten lopen, bewaart bijvoorbeeld oude graven van de familie Doria, daterend uit de zestiende eeuw. Vanaf het kasteel van Doria via een pad door de olijfgaarden, na een wandeling van ongeveer 45 minuten, bereikt je het Santuario dell’Addolorata, gewijd aan San Gregorio, in de Morghe. Dan is er de Capella di San Bernardo, te voet ongeveer 25 minuten van het centrum. Hier kun je bijzondere fresco’s uit de vijftiende eeuw bewonderen.

 

Voor de meest actuele informatie over deze wandelingen klik op onderstaande site van de gemeente Dolceacqua.

 

Culinair genieten in Dolceacqua

Tijd voor een pauze? Terwijl je avontuur bijna eindigt, ga je naar de minder toeristische straten en trakteer je jezelf op een maaltijd in een van de lokale restaurants. Combineer je maaltijd met een glas Rosseso, de lokale rode wijn, die prachtig combineert met regionale recepten, en proost op een ongelooflijke dag. Salute!

 

 

Bronnen:

Bullough, Vern L. “Jus Primae Noctis or Droit Du Seigneur.” The Journal of Sex Research, vol. 28, no. 1, 1991, pp. 163–166. JSTOR, tegen betaling becshikbaar via:

https://www.jstor.org/stable/3812958?seq=1

Sector Cultuur van de gemeente Dolceacqua, Progetto a cura di Assessorato al Turismo e alla Cultura del Comune di Dolceacqua, via Roma, 50 – 18035 Dolceacqua (Imperia):

https://www.visitdolceacqua.it/

Foto’s: PW © 2023

Tekst Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2023