Blog Masonry
18965
paged,page-template,page-template-blog-masonry,page-template-blog-masonry-php,page,page-id-18965,page-child,parent-pageid-1815,paged-5,page-paged-5,stockholm-core-2.4,select-theme-ver-9.8,ajax_fade,page_not_loaded,,qode_menu_,wpb-js-composer js-comp-ver-7.6,vc_responsive

Louise’s Liguria: Dolcedo piccolo borgo medievale

Jk4u59, Public domain, via Wikimedia Commons

Verscholen in het groen van de olijfbomen in de Valle del Prino ligt ca. 10 km vanaf Imperia het middeleeuwse plaatsje  Dolcedo. Twee bergstromen, de “Prino” en de “Rio dei Boschi”, stromen door het centrum en verdelen het in delen verbonden door vijf bruggen.

 

We gaan Dolcedo ontdekken vanaf het monumentale Oratorio di San Lorenzo op de Piazza Don Giovanni Minzoni, die deze stad in het zuidoosten markeert. Van deze kerk, gebouwd in de stijl van de barok, vallen de voorgevel en twee klokkentorens op. De geschiedenis is interessant en gaat terug tot 1497. In dat jaar kwamen de Dominicaanse paters van het klooster van Taggia naar Dolcedo om een eenvoudig huis met een gebedsruimte te bouwen, omdat ze zich wilden wijden aan de ontwikkeling van de olijfcultuur. In de zestiende eeuw breidde hun nederzetting zich uit, maar werd nooit, zoals de bedoeling was, een groot kloostercomplex. Het gebouw zoals we het nu zien is uit de achttiende eeuw. Helaas is de kerk vaak gesloten; alleen geopend voor Palmzondag en speciale gelegenheden.

 

BeWeb © Dolcedo Oratorio di San Lorenzo

Verder slenterend door de caruggi, kleine smalle straatjes, komen wij aan bij de Ponte dei Cavalieri di Malta, een prachtige karakteristieke boogbrug gebouwd in 1292 door een militair-religieuze orde genaamd de “Gerosolomitani”, de “Ridders van San Giovanni di Gerusalemme”, die in 1530 de orde van de “Ridders van Malta” stichtten. Op de brug zie je nog een gravure in marmer uit 1292 en een achtpuntig Maltezer kruis.

Volgens de gemeente Dolcedo is het slechts gedeeltelijk zeker dat het epigram authentiek is. Ik citeer uit hun toeristische gids van Dolcedo, p. 26:

 

During a recent congress held in 1997, the historian F. Cervini raised some doubts with respect to the authenticity of the epigraph reporting the year 1292 for, according to his speech, there exist only few examples of engraved marble dating back to that period. The epigraph might therefore have been engraved at a later stage. He also doubted the authenticity of the cross located on the same bridge, always interpreted as the “signature” of the Knights of Malta. He reiterated that it might have also been engraved later with the aim to turn the bridge into a sacred place. Whatever the historical truth is, it may be affirmed with no margin of doubt that it is an impressive work of art.

 

Ponte dei Cavalieri di Malta © Elisa Giordanengo

Verwonder je over de bijzondere  hoge bouw van de pastel gekleurde huizen die je hier omringen, terwijl je over deze brug loopt.

De altane, de platte overdekte dakterrassen, zijn in vroeger tijden gebruikt voor het drogen van fruit en paddenstoelen.

 

Naast een bijna voelbare sfeer van vervlogen tijden, is er de traditie van het boerenleven die je proeft in Dolcedo.

 

De beste olijfolie gemaakt van de regionale Taggiasca olijf komt uit Dolcedo. Neem een lekker flesje mee van Frantoio Ghiglione, een lokaal familiebedrijf van Giuseppe Ghiglione, dat al sinds 1920 bestaat . Naast olijfolie, olijven en bosjes gedroogde kruiden, authentieke producten die jouw kookkunsten thuis in die van een echte Italiaanse chef doen veranderen, kun je er leuke cadeautjes als olijf-en citroenzeepjes kopen.kopen.

https://www.frantoioghiglione.it/en/oil-mill/

 

Naast de olijventeelt is het weven van sterke stoffen uit eigen gesponnen wol economisch belangrijk geweest voor Dolcedo. Werkkleding gemaakt van deze stof wordt arbasino of arbaxo genoemd. Volgens de legende wordt het al sinds de veertiende eeuw verkocht, waardoor het dorpsplein een levendige plek werd voor marktkooplieden en handelaren die vanuit hun bancarelle, hun kraampjes, ook leer, touw en wijnen verkochten.

Tegenwoordig wordt er in Dolcedo ieder tweede zondag van de maand een antiek en curiosamarkt georganiseerd en één waar je diverse biologische producten kunt kopen.

Daarnaast elke week op woensdag een mercato alimentare met de lekkerste ingrediënten voor lokale gerechten.

 

 

 

     

 

Het leven in Dolcedo is niet altijd voorspoedig geweest; In 1504 veroorzaakte een droogte hongersnood. Met financiële hulp van rijke families begon pater Agostino van Savona in 1505 een pandjeshuis om de armen te helpen. De ruimte onder de boog van het gebouw van Agostino werd een centrum van activiteiten voor liefdadigheid, lokale landbouwproducten zoals olie, groenten en wijn werden uitgedeeld en voor commerciële doeleinden doorverkocht om de lokale economie te helpen.

iStock by Getty Images

Tegenwoordig vind je in dit gebouw het Municipio, het stadhuis, waar de oude maataanduidingen voor olie en wijn nog te zien zijn. Tegenwoordig  organiseert men hier regelmatig antiek- en curiosamarkten, om lekker rond te snuffelen..

 

Wat je ook echt gezien moet hebben voor je vertrek is de Chiesa di San Tomasso in de Via Edmondo de Amicis.

In 1717 begon de Italiaanse architect Giacomo Filippo Marvaldi (1673-1743) aan een langdurige restauratie van deze oorspronkelijk romaanse kerk die in 1738 werd voltooid.

De barokke gevel, zoals we die vandaag de dag kunnen zien, is zijn creatie. De portiek, met aan weerszijden zuilen in zwarte steen, dateert uit de vijftiende eeuw. Het intense blauw van het interieur is majestueus.

 

iStock by Getty Images

Van belang zijn Il Martirio di San Pietro, Het martelaarschap van Sint Pieter”, een schilderij van Gregorio De Ferrari (1647-1726) en andere kunstwerken toegeschreven aan de kunstenaars van de Scuola di Cambiaso en de broers CarregaDaarnaast is er beeldhouwkunst om van te genieten; het beeld van de Madonna del Rosario in hout en de marmeren voorkant van het hoofdaltaar toegeschreven aan de broers Gagini.

Trouwens, voor Italiaanse taalliefhebbers; de uitdrukking Je bent een ongelovige Thomas, verwijzend naar de titel die de apostel verdiende voor zijn twijfels over de opstanding van Christus, staat in Italië bekend als Sei come San Tomasso, Je bent als Sint Thomas.

 

 

 

Wil je nog iets bijzonders op een legendarische plek rond Dolcedo zien? De Capella di Santa Brigida ligt op slechts 15 minuten rijden.

Santa Brigida, was een mystica uit Zweden, geboren in Finsta in 1303 als Brigitta Birgersdotter, dochter van de ridder Birger Persson. Als jong meisje was ze al erg religieus en wilde non worden, maar haar aristocratische familie besloot dat ze op dertienjarige leeftijd zou trouwen met een edelman genaamd Ulf Gudmarsson. Met hem kreeg zij acht kinderen. Samen ging het echtpaar op bedevaart naar Santiago de Compostela, waar Gudmarsson ziek werd en in 1344 overleed. Na zijn dood wijdde Brigitta zich aan de studie van de Schrift en ontving verschillende openbaringen. In 1346 reisde ze naar Roma om de goedkeuring van de paus te krijgen voor een klooster dat ze wilde stichten. Omdat de paus niet in Roma, maar in Avignon verbleef, duurde het tot 1369 voordat haar verzoek werd ingewilligd. Het eerste religieuze centrum werd gecreëerd in Vadsena, Zweden, door het kasteel dat door koning Magnus Erikson aan Brigitta was geschonken om te vormen tot een klooster. Brigitta maakte pelgrimstochten vanuit Milaan, Pavia, Assisi, Napels en Amalfi en preekte zelfs in Jeruzalem. Zij overleed in 1373 in Roma. In 1391 werd ze heilig verklaard door paus Bonifacius IX.

 

© commander-pix CC BY-SA 3.0. Wikimedia Commons.

Er zijn veel legendes over deze Heilige, zoals de volgende op basis waarvan de Capella di Santa Brigida is gebouwd:

 

Op weg naar Roma via Genua doorkruiste Santa Brigida Ligurië Ponente, waar mensen bang waren voor de duivel die door de valleien bij Dolcedo zwierf. Toen Satan, verkleed om haar te misleiden, ook haar benaderde, liet zij zich niet voor de gek houden; Ze sloeg meteen een kruis en joeg hem voorgoed weg.

 

De kapel ter ere van haar bij Dolcedo werd in 1425 gebouwd van grove steen en was een toevluchtsoord voor pelgrims. Tijdens een restauratie in 1986 werd een fresco ontdekt in het interieur van de kapel. Deze was behoorlijk beschadigd en er wordt onderzoek naar gedaan.

 

 

 

 

 

 

 

Bron: DolcedoTourist Guide with historical-artistic notes by Natale Giovanni Trincheri, Pierangela Fierro Trincheri, and Adolfo Ranise, uitgegeven door de gemeente Dolcedo.

Overige foto’s: PW © 2019 – 2023

Tekst Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2023

.

 

.

Louise’s Liguria

 

SERA DI LIGURIA

Lenta e rosata sale su dal mare
la sera di Liguria, perdizione
di cuori amanti e di cose lontane.
Indugiano le coppie nei giardini,
s’accendon le finestre ad una ad una
come tanti teatri.
Sepolto nella bruma il mare odora.
Le chiese sulla riva paion navi
che stanno per salpare.

 

 

 

 

 

AVOND VAN LIGURIA

Langzaam en zachtroze valt boven zee
de avond in Liguria.
Weemoedig denken geliefden terug aan wat eens was
en dingen die ver weg zijn.
In de parken zie je op dit uur de stelletjes dromerig dralen.
Eén voor één gaan achter de ramen van de huizen de lichten aan
als in een theater.
Onder de opkomende nevel geeft de zee haar zilte zeelucht af.
De kerkjes langs de kust lijken op schepen
die op het punt staan hun ankers te lichten en te vertrekken.

 

Vincenzo Cardarelli
(La traduzione è mia – de vertaling is van mij).

 

 

 

Vincenzo Cardarelli (1887-1959).

De Italiaanse journalist, schrijver en dichter Vincenzo Cardarelli geeft in zijn gedicht La Sera di Liguria een sfeerbeeld van de zonsondergang aan de Ligurische kust. Cardarelli heeft een tijd in Liguria gewoond en hield van deze streek. Hij beschrijft dan ook het  invallen van de avond zoals hij het vaak gezien moet hebben; als een zacht avondlicht dat door de sfeer die het creëert je raakt in de ziel. Die romantische sfeer is voelbaar wanneer je in Liguria verblijft.

De mooie regio met haar rijke mediterrane vegetatie en steeds weer een andere baai die je verrast, heeft dan ook sinds tijden mensen geïnspireerd; kunstenaars, schrijvers, dichters, maar ook natuurfotografen, tuinarchitecten en culinaire experts.

 

Liguria ligt aan de Middellandse Zee, aan de Ligurische Zee om precies te zijn. De Italiaanse Rivièra grenst in het westen aan de Franse Cote d’azur, in het noorden aan Piemonte en in het oosten aan Emilia-Romagna en Toscane. Vanaf Genua naar het oosten wordt de Ligurische kustlijn de Riviera di Levante genoemd en vanaf Ventimiglia tot aan Genua de Riviera di Ponente bekend als de Riviera dei Fiori ofwel: de Bloemen Rivièra.

Zowel aan de kust als in het achterland van de Bloemen Rivièra is heel veel te beleven! Voor elke Italië-liefhebber is er in dit gedeelte van de Ligurische kust wel iets te vinden! Van de markt in Ventimiglia tot een culturele stedentrip naar Genua, luxe winkelen in het mondaine San Remo en Alassio tot genieten in meer gemoedelijke badplaatsen als Albenga of Loano.

In het achterland in de heuvels kun je middeleeuwse dorpjes bezoeken als Dolcedo en Dolceacqua.

 

Sportievelingen kunnen zich uitleven op diverse mountainbike en hike-routes die hier in de heuvels zijn uitgezet, terwijl langs de kustlijn ook genoeg minder intense wandelroutes te belopen zijn zoals de Via antica tussen Albenga en Alassio. Tussen Ospedaletti en San Lorenzo a mare is een pista ciclabile, een 24 km lang fietspad gerealiseerd om de kust veilig op de fiets te ontdekken.

 

Het openbaar vervoer is in dit gedeelte van Liguria goed geregeld. Voor mensen zonder auto rijden er regionale treinen en sneltreinen die de plaatsen langs de kustlijn verbinden. Eenmaal aangekomen kun je met een lokale bus of taxi overal komen. Houd wel rekening met zo af en toe een ritardo, een vertraging van je trein, maar ja, je bent op vakantie…

 

Ook voor watersporters is het er goed toeven met vele leuke haventjes in zicht. Je kunt zelf een boot huren, meezeilen of een ticket boeken voor een van de vele boottours die er aangeboden worden. Daarnaast kun je ook peddel surfen of onder begeleiding duiken naar een Romeins schip dat hier voor de kust ligt.

 

Wie dol is op mediterrane planten en tuinen kan hier ook het hart ophalen. Zoals bekend kent Italië heel veel bijzondere tuinen die behoren tot de mooiste en beroemdste van de wereld en daarvan zijn er in dit gebied een paar heel bijzondere te vinden, zoals I Giardini di Hanbury bij Ventimiglia.

Daarnaast kent Liguria een heerlijke keuken waar typische streekgerechten gecombineerd worden met Franse, Toscaanse en zelfs Arabische invloeden.

 

In de komende weken geef ik je tips voor attività da non perdere, activiteiten die je niet mag missenwanneer je in het prachtige gebied van de Riviera dei Fiori bent.

Houd de website van De Italiaanse Culturele Salon in de gaten!

 

Gedicht Sera di Liguria uit:

Cardarelli, Vincenzo, Poesie, Milano, A. Mondadori editore, 1942.

Foto’s: PW © 2019

Foto Vincenzo Cardarelli: Paolo Monti, Servizio fotografico (Italia, 1957), Fondo Paolo Monti conservato presso il Civico Archivio Fotografico del comune di Milano.

Tekst en copyright Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2020

Ricetta: La minestrone di verdure

Nu de herfst zich aandient en het binnen in huis lekker warm en gezellig is, is dit een makkelijk en erg lekker recept voor een echte Italiaanse soep: de minestrone!

De heerlijke gevulde soep kent veel variaties, afhankelijk van het seizoen en de streek waar deze gemaakt wordt.

 

Ingredienti per 4 persone:

1 rode ui (una cipolla rossa)

1 teentje knoflook (uno spicchio d’aglio)

1 courgette (una zucchina)

1 kilo tomaten (un chilo di pomodori)

150 gram worteltjes (150 grammi di carote)

150 sperzieboontjes (fagiolini)

2 selderijstengels (sedano)

100 gram grote witte bonen (fagioli cannellini grandi)

handjevol pastaschelpen (pasta)

2 maggiblokjes voor groentesoep (2 dadi da brodo)

1 blikje tomatenpuree (concentrato di pomodoro)

Verse Italiaanse kruiden: salie (salvia) – basilicum (basilico) – tijm (timo) – rozenmarijn- (rosmarino)

 

Giet 2 eetlepels olijfolie in een grote soeppan, fruit hierin de gesnipperd de rode ui zachtjes aan, samen met de uitgeperste knoflook en de fijngehakte kruiden naar smaak. Vervolgens alle, in niet al te kleine stukjes gehakte groenten toevoegen, behalve de grote witte bonen en de tomaten en langzaam, onder af en toe omroeren laten aanfruiten in de olijfolie. Toevoegen 1 liter gekookt water, zodat de groente er net onder staat. Dit zachtjes laten pruttelen totdat de groente beetgaar is. Soepblokjes en tomatenpuree erbij doen en daarna de tomaten, bonen en pastaschelpen toevoegen.

Proeven, peper en eventueel zout naar smaak, goed omroeren.

Serveer de soep in een kom en maak af met een beetje geraspte Parmigiano Reggiano, buonissimo!

Recensione: “La vita non è in ordine alfabetico” van Andrea Bajani

La vita non è in ordine alfabetico is een verhalenbundel van Andrea Bajani. De inleiding neemt je direct mee in het verhaal:

 

Omslag: Anneke Germers

Op de eerste schooldag zette de meester een houten doos voor zich op tafel. Daarna tilde hij het deksel op, keek erin en haalde er vervolgens een voor een de letters van het alfabet uit. Ze waren van gekleurd hout en hadden allemaal een andere vorm. Ademloos kwamen we uit onze banken en schuifelden naar hem toe, als door een magneet aangetrokken ijzervijlsel. Al snel stonden we allemaal rond zijn tafel. Toen hij de laatste letter tevoorschijn haalde – het was de G en de meester legde hem bij de andere op het formica tafelblad – maande hij ons tot stilte. Daarna vertelde hij dat er zesentwintig letters in het alfabet zitten. Dat lijkt misschien weinig, zei hij, maar met die letters zullen jullie van nu af aan alles moeten doen. Met zesentwintig letters – zei hij en pakte ze allemaal tegelijk op en hield ze ieder van ons voor – kun je de wereld opbouwen en afbreken, geboren worden en sterven, liefhebben, lijden, dreigen, helpen, vragen, bevelen, smeken, troosten, lachen, vragen, je wreken, liefkozen.

 

Door het kleine formaat oogt het bijna als van een gidsje waarin Bajani je in achtendertig korte verhalen meeneemt door het leven. Elk verhaal begint met één van de eenentwintig letters van het Italiaanse alfabet, dat zijn er vijf minder dan in ons alfabet want het Italiaanse alfabet kent de letters J-K-W-X-Y alleen in van andere talen geleende woorden zoals jazz, kaki, Wi-Fi, xilofono of yoga. Bajani besloot zelfs om er voor de vertaling in het Nederlands nog een paar extra verhalen bij te schrijven. Ook de volgorde van de verhalen moest voor de Nederlandse vertaling worden aangepast, immers de A van Amore is bij ons de L van Liefde.

 

De korte en luchtige verhalen gaan over allerlei dagelijkse dingen die heel herkenbaar zijn en je raken als lezer. Enkele voorbeelden:

Drago, draak, in de Nederlandse versie IJsbeer genoemd, vertelt over een kleine jongen die zijn knuffel niet kan missen. Vermakelijk en herkenbaar is het om te lezen hoe zijn ouders het hele huis afbreken omdat hun zoontje zonder IJsbeer niet kan slapen. Wanneer de jongen een man is geworden, kijkt hij naar IJsbeer die al zijn angsten en dromen kent.

Mooi geschreven is ook Filo. De titel betekent touwtje of koordje en slaat op een armbandje dat de hoofdpersoon, een vrouw, in haar jeugd heeft gekregen. In de Nederlandse versie is het vertaald als Wens dat slaat op de wensen die voor ieder knoopje in het wensrambandje zijn gelegd. Na jaren ziet de vrouw dit inmiddels versleten armbandje breken en in het afvoerputje van haar douchecabine verdwijnen. Ontzet denkt ze over haar verloren wensen en dromen van toen. Komt haar frustratie er nu in een keer uit?

In Habitat, vertaald als Minnares, lezen we over we een minnares die zich al twintig jaar gevangen weet in een onmogelijk liefde waar zij wil uitbreken maar dit niet kan.

Uscita dat uitgang betekent vertelt over een meisje dat door haar ouders op vakantie naar haar oma en opa wordt gestuurd. Al vanaf haar negende jaar moet het meisje alleen vliegen. Ondanks dat haar ouders eraan twijfelen of hun dochter niet te jong is om alleen te moeten reizen wordt zij doodsbang door de detectiepoortjes van de luchthaven op weg gestuurd. Wanneer zij veertien is overwint zij uiteindelijk haar angst. Met overdreven gebaren, als die van een turnster “zweeft” zij door de detectiepoortjes en gunt haar ouders geen blik meer waardig.

 

Achter in het boek onder Noot van de auteur vertelt Bajani over zijn schrijfproces. Net als de schrijver denkt zijn levensverhaal te hebben kunnen ordenen volgens de letters van het Italiaanse alfabet raakt hij weer in verwarring wanneer de vertaling in het Nederlands complex blijkt:

 

Het boek dat voor je ligt is geen Italiaans boek met Nederlandse woorden. Nee, het bestaat alleen in het Nederlands. Toen ik besloot het te schrijven, deed ik dat om een heel eenvoudige reden: ik wilde mijn leven, dat in het teken stond van de chaos, op orde brengen. Woorden helpen als je iets op orde wilt brengen: het zijn dozen die zich uitstekend lenen voor het catalogiseren van je bestaan. Ik had het idee dat het een simpel procedé was dat binnen ieders bereik lag: je levensverhaal vertellen door een aantal voor jou belangrijke woorden uit te kiezen en die vervolgens in alfabetische volgorde te zetten. Een alfabetische volgorde stelt gerust, geeft ons de illusie dat er een criterium bestaat op grond waarvan we kunnen proberen de chaos waardoor we elke dag worden overspoeld te ordenen. Dus dat heb ik gedaan: ik heb voor mij belangrijke woorden uitgekozen, heb die afgezet op de as van het alfabet, en toen ik ze daar allemaal samen zag staan besefte ik dat dat mijn leven was en voelde ik me goed. Ik had het gevoel dat alles – tenminste voor de duur van die verhalen, door de manier waarop ze elkaar in het boek opvolgden – eindelijk in evenwicht was. Maar vervolgens werden de rechten van het boek gekocht door mijn Nederlandse uitgever […]…

 

Hoe dit verder is gegaan kun je lezen in: Het leven is niet alfabetisch!

 

* Inleiding en Noot van de auteur overgenomen uit: Andrea Bajani, Het leven is niet alfabetisch, Amsterdam, Uitgeverij Athenaeum-Polak & van Gennep, 2014.

Oorspronkelijke titel: La vita non è in ordine alfabetico, Torino, Giulio Einaudi editore s.p.a., 2014.

Tekst en copyright Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2020

Recensione: “Le merendanze” van Clara Sereni

copertina: fotografia archivio RCS libri. Progetto grafico di Mucca Design

Voor wie graag een roman in het Italiaans leest!

De titel Le merendanze is ontstaan door twee woorden samen te voegen, het woord merenda dat tussendoortje betekent en het woord pranzo dat lunch betekent.

Het is een prachtig verhaal over vijf Italiaanse vrouwen, Giulia, Laura, Lucilla, Francesca en Caterina, ieder met haar eigen achtergrond, lotsbestemming en gevoelens van eenzaamheid. De vrouwen komen in contact met een groep naar Italië geëmigreerde vrouwen die een achtergrond hebben van vluchten, armoede, geweld, vernederingen en intimidatie. Aangekomen in Italië hebben de buitenlandse vrouwen moeite om de taal te leren en om te integreren.

De Italiaanse vrouwen staan op hun beurt uit angst voor het onbekende niet erg open voor contact. De buitenlandse vrouwen zijn anders, ze zijn – de ander. Gaandeweg zien de Italiaanse vrouwen in hoeveel hulp de emigrati nodig hebben en herkennen zij hun eigen eenzaamheid in elkaar.

Ze besluiten om samen een project op te zetten: samen een caritas diner organiseren dat bestaat uit diverse merendanze. Ook al zijn de Italiaanse en de buitenlandse vrouwen verschillend, door het schoonmaken, versieren van de zaal, koken en met elkaar iets moois creëren ontstaat een gevoel van sorellanza, zusterschap en verbinding waardoor alle vrouwen zich goed voelen.

 

 

 

 

Versione italiana:

Il titolo: la parola merendanzo è costruita dalla parola merenda e la parola pranzo.

È la storia di un incontro fra donne italiane e non-italiane che hanno un retroterra diverso, bisogni e destini distinti e anche le loro solitudini. Ci sono cinque personaggi principali cioè: Giulia, Laura, Lucilla, Francesca e Caterina che tutte le cinque sono eroine e contribuiscono all’immagine.

All’inizio le donne italiane non sono aperte o positive verso le extracomunitarie. Le donne straniere sono diverse – sono le altre. Anche se le eroine sono tutte diverse, quello che le unisce è la sorellanza. Hanno trovato un modo di sentirsi vicine in un progetto comune. Lo scopo è di organizzare la merendanza insieme, di creare una bella festa, di pulire e decorare la sala insieme, di fare carità, di partecipare, di sentirsi buone!

 

“ Così la preparazione del cibo è stare insieme, e le parole vengono meno difficile, è c’è la curiosità di imparare “cipolla” o “aneto” in una lingua o nell’altra. C’è modo di sentirsi vicine per un progetto comune”. (p. 228).

 

“ Zo wordt het bereiden van de maaltijd een samenzijn en komen de woorden minder moeilijk en is er de nieuwsgierigheid om een woord te leren als “ui” of “dille” in de ene of de andere taal. Het is een manier om je verbonden te voelen met elkaar door een gemeenschappelijk project”.

 

Clara Sereni, “Le merendanze”, Milano, RCS Libri S.p.a.,2004.

Tekst en copyright Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2020

Ricetta: Il timballo piatto tipico della Sicilia

Carlo Cracco executive chef van restaurant “Cracco” in Milaan noemt de timballo een “miracolo della cucina Siciliana” ofwel “een wonder van de Siciliaanse keuken”, maar wat is een “timballo” nu eigenlijk?

Het woord “timballo” betekent “timbaal” en verwijst naar de metalen bakvorm waarin het gerecht dat het best te omschrijven is als een gevulde pasta-pastei wordt gemaakt. Deze “piatto tipico”, plaatselijke specialiteit, wordt gemaakt van boerenpastei tot chique klein pasteitje met regionale variaties op de vulling.

 

Ook in de Italiaanse literatuur wordt de timballo geroemd, zoals door de schrijver Giuseppe Tomasi di Lampedusa (1896-1957), hertog van Palma en prins van Lampedusa in zijn roman “Il Gattopardo”(1958) die postuum uitkwam.

In deze roman die zich afspeelt in de tweede helft van de negentiende eeuw beschrijft de auteur zijn leven en dat van zijn aristocratische familie op Sicilië. Wanneer Giuseppe Garibaldi met zijn aanhangers landt op het eiland komt er een einde aan het Koninkrijk der Twee Siciliën (het koninkrijk Napels en het koninkrijk Sicilië) en wordt het gebied ingelijfd bij de eenheidsstaat Italië. Hierdoor veranderen de maatschappelijke verhoudingen en de positie van de aristocratische familie. Het is prachtig om te lezen hoe de hoofdpersoon Don Fabrizio van Salina worstelt met de ideeën van de nieuwe tijd, het einde van het feodale systeem en de opkomende macht van de burgerij.

 

Om de zomer in koelte door te kunnen brengen verlaat de familie het paleis in Palermo en vertrekt naar Donnafugata. Als lezer reis je met hen mee in een krakende koets over oude stoffige ezelspaden en langs heuvels die geel kleuren onder een gloeiende zon. Vanuit de raampjes kun je de zinderende warmte bijna voelen op je gezicht en ruik je de geur van de eucalyptusbomen.

De naam van het plaatsje Donnafugata is fictief en is waarschijnlijk een antiek domein van de familie in Palma di Montechiaro in de provincie Agrigento. De aankomst van de familie wordt groots gevierd met een uitgebreide “pranzo” (lunch) met als culinair hoogtepunt drie torenhoge “timballo’s” welke door drie bediendes in groene livreien op zilveren dienbladen de eetzaal worden binnengebracht. Je kunt ze door de smakelijke beschrijving bijna proeven:

 

L’oro brunito dell’involucro, la fragranza di zucchero e di cannella che ne emanava non erano che il preludio della sensazione di delizia che si sprigionava dall’interno quando il coltello squarciava la crosta; ne erompeva dapprima un vapore carico di aromi, si scorgevano poi i fegatini di pollo, gli ovetti duri, le sfilettature di prosciutto, di pollo e di tartufi impigliate nella massa untuosa, caldissima dei maccheroncini corti cui l’estratto di carne conferiva un prezioso color camoscio (pp. 92-93).

 

De goudbruine buitenkant die de pastei omhulde en de geur van suiker en kaneel die je eruit op kon snuiven waren alleen nog maar de voorbode van de verrukkelijke zintuigelijke ervaring die vrijkwam toen het mes de korst doorkliefde: eerst ontsnapte er met kracht een damp vol aroma’s, vervolgens werd je kippenlevertjes, hardgekookte eitjes, dungesneden ham reepjes, kip en truffel gewaar in een enorme hoeveelheid romige warme macaroni waaraan het rundvleesextract een prachtige oranje-gele kleur had afgegeven.

(de vertaling is van mij).

 

 

Naast veel huishoudelijk personeel, huismeesters, bedienden en koks, heeft de aristocratie van Sicilië vaak ook Franse chefs in dienst gehad. Om die reden is de “timballo” ook bekend als “gattò a’francisi”, naar het Franse “gâteau” of als “gattò del monsù, naar “monsieur.”

De roman is verfilmd door Luchino Visconti en in 1963 uitgekomen met in de hoofdrollen sterren als Claudia Cardinale, Burt Lancaster en Alain Delon.

 

De veelvoud aan kleuren en geursensaties van de Siciliaanse keuken zie je ook in de natuur van het eiland: zo bloeit aan de noordkust de Pomelia Palermitana, meer bekend als Plumeria of Frangipani met haar zoetgeurende witgele bloemen het symbool van de stad Palermo. Tussen Catania en Siracusa zie je het geel van de citroenbomen terwijl in de wijngaarden rond de stad Trapani het wit van de Catarratto druif en het diepe blauw van de Nero d’avola overheerst. Rond de steden Agrigento and Ragusa staan vanaf mei de olijfbomen in bloei en in de bossen rond de Etna zie je gele mimosa en geuren de eucalyptusbomen waarvan van de bloemen goudbruine honing wordt gemaakt.

 

Zin gekregen om zelf eens een timballo uit te proberen?

Hieronder staat een recept voor de variazione met pisellini en prosciutto!

 

Il timballo di maccheroni con pisellini e prosciutto

 

Verwarm de oven voor op 180 graden.

 

Je kunt zelfgemaakt kruimeldeeg of kant en klaar kruimeldeeg gebruiken.

 

Ingrediënten voor zelfgemaakt kruimeldeeg:

300 gram meel –   300 grammi di farina

125 g. boter       –   125 g. di burro

125 g. suiker     –   125 g. di zucchero

1 ei en 2 dooiers – 1 uovo e 2 tuorli

snufje zout           – un pizzico di sale

Kneed alle ingrediënten tot een mooi luchtig deeg en bewaar in de ijskast.

 

Intussen maak je de besciamella saus van:

35 gram meel – 35 g. di farina

35 g. boter     – 35 g. di burro

500 ml. melk – 500 ml. di latte

half theelepeltje zout – mezzo cucchiaino di sale

 

Ingrediënten voor de vulling:

600 g. macaroni – 600 g. di maccheroni

250 g. tomatensaus – 250 g. di salsa di pomodoro

200 g. diepvries erwtjes – 200 g di pisellini surgelati

mezza cipolla – halve ui

150 g. gekookte hamreepjes – 150 g di prosciutto cotto tagliato a striscioline

150 g. caciocavallokaas geraspt – 150 g. di caciocavallo grattugiato

(kaas uit Zuid Italië van volle koeien of buffelmelk, zoet of pikant)

100 g. braadworst of salami naar keuze – 100 g di salsiccia o di salame (facoltativo)

 

Zo maak je het:

 

Verwarm de tomatensaus zachtjes, laat de erwtjes ontdooien in een pan met weinig water tot beetgaar, voeg de halve ui in schijfjes toe en laat afkoelen.

 

Meng in een grote kom de hamreepjes, de geraspte caciocavallokaas, de braadworst of salami in stukjes en voeg ook de erwtjes toe. Rol ¾ van het deeg uit tot een cirkel van 25 cm diameter en een halve cm dikte. Bekleed hiermee de bodem en de randen van de ingeboterde en met meel bestoven pasteivorm. Bewaar deze in de ijskast terwijl je de macaroni “al

dente” kookt volgens de aanwijzing op de verpakking. Wanneer deze klaar is goed afgieten en afmaken met de tomatensaus, de besciamellasaus en in de kom gieten bij de rest van de vulling. Goed met elkaar vermengen, gebruik hiervoor een grote lepel of je handen.

 

Maak van de rest van je deeg nu een kleinere cirkel met dezelfde dikte van halve cm, houd nog wat deeg over voor de decoratie.

Giet de gehele vulling in de met deeg bekleedde pasteivorm, let op dat de vulling goed is verdeeld, egaliseer en bedek met de kleine cirkel. Decoreer de timballo zoals je het leuk vindt Klop een eierdooier zachtjes op met twee eetlepels water en bestrijk de bovenkant.

Verwarm in de voorverwarmde oven ongeveer 1 uur op 180 graden. Laat even afkoelen alvorens je de timballo uit de vorm haalt.

Buon Appetito!

 

Recept: Maria Teresa Di Marco

https://cucina.corriere.it/ricette/primi-piatti/timballo-maccheroni-pisellini-prosciutto_bcfa62ee-c693-11e6-84f8-50724e442573.shtml

 

Wil je een kijkje nemen in restaurant Cracco in Milaan?

https://www.ristorantecracco.it/

 

De aankomst van de familie met de koets in Donnafugata:

 

 

Tomasi di Lampedusa, “Il Gattopardo”, Feltrinelli Editore, Milano, 2012.

Vertaling door Anthonie Kee, “De Tijgerkat”, Atheneum-Polak & Van Gennep, Amsterdam, 2007.

Tekst: Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2021