copertina: fotografia archivio RCS libri. Progetto grafico di Mucca Design

Voor wie graag een roman in het Italiaans leest!

De titel Le merendanze is ontstaan door twee woorden samen te voegen, het woord merenda dat tussendoortje betekent en het woord pranzo dat lunch betekent.

Het is een prachtig verhaal over vijf Italiaanse vrouwen, Giulia, Laura, Lucilla, Francesca en Caterina, ieder met haar eigen achtergrond, lotsbestemming en gevoelens van eenzaamheid. De vrouwen komen in contact met een groep naar Italië geëmigreerde vrouwen die een achtergrond hebben van vluchten, armoede, geweld, vernederingen en intimidatie. Aangekomen in Italië hebben de buitenlandse vrouwen moeite om de taal te leren en om te integreren.

De Italiaanse vrouwen staan op hun beurt uit angst voor het onbekende niet erg open voor contact. De buitenlandse vrouwen zijn anders, ze zijn – de ander. Gaandeweg zien de Italiaanse vrouwen in hoeveel hulp de emigrati nodig hebben en herkennen zij hun eigen eenzaamheid in elkaar.

Ze besluiten om samen een project op te zetten: samen een caritas diner organiseren dat bestaat uit diverse merendanze. Ook al zijn de Italiaanse en de buitenlandse vrouwen verschillend, door het schoonmaken, versieren van de zaal, koken en met elkaar iets moois creëren ontstaat een gevoel van sorellanza, zusterschap en verbinding waardoor alle vrouwen zich goed voelen.

Versione italiana:

Il titolo: la parola merendanzo è costruita dalla parola merenda e la parola pranzo.

È la storia di un incontro fra donne italiane e non-italiane che hanno un retroterra diverso, bisogni e destini distinti e anche le loro solitudini. Ci sono cinque personaggi principali cioè: Giulia, Laura, Lucilla, Francesca e Caterina che tutte le cinque sono eroine e contribuiscono all’immagine.

All’inizio le donne italiane non sono aperte o positive verso le extracomunitarie. Le donne straniere sono diverse – sono le altre. Anche se le eroine sono tutte diverse, quello che le unisce è la sorellanza. Hanno trovato un modo di sentirsi vicine in un progetto comune. Lo scopo è di organizzare la merendanza insieme, di creare una bella festa, di pulire e decorare la sala insieme, di fare carità, di partecipare, di sentirsi buone!

“ Così la preparazione del cibo è stare insieme, e le parole vengono meno difficile, è c’è la curiosità di imparare “cipolla” o “aneto” in una lingua o nell’altra. C’è modo di sentirsi vicine per un progetto comune”. (p. 228).

“ Zo wordt het bereiden van de maaltijd een samenzijn en komen de woorden minder moeilijk en is er de nieuwsgierigheid om een woord te leren als “ui” of “dille” in de ene of de andere taal. Het is een manier om je verbonden te voelen met elkaar door een gemeenschappelijk project”.

Clara Sereni, “Le merendanze”, Milano, RCS Libri S.p.a.,2004.

Tekst en copyright Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2020