Vandaag reizen we naar Bordighera aan de Riviera di Ponente in Liguria om de bijzondere geschiedenis te ontdekken van het meest imponerende en luxe hotel dat deze plaats gekend heeft met de intrigerende naam Hotel Angst: 

credit Salinger via wikimedia commons

De afgelopen jaren is hotel Angst aan de Via Romana 76 jarenlang een bijzonder hotel en bezienswaardigheid geweest, niet alleen door de architectuur, maar vooral door haar geschiedenis.

Toeristen in Bordighera wilden het monumentale gebouw, dat zich jarenlang in een verwaarloosde staat achter een omheining bevond, alsnog op de foto zetten. Het hotel trok zelfs Youtubers van over de hele wereld aan,, die over de afzettingen heen klommen om in het vervallen gebouw de spannendste filmpjes voor op het internet maken, zie link onder aan de pagina voor een indruk.

credit Bordighera net

Sinds 1985 viel hotel Angst onder de Soprintendenza ai Beni Culturali, de Italiaanse monumentenzorg, en was het vervallen gebouw met het originele naambord nog slechts een stille getuige van wat dit imposante hotel eens moet zijn geweest.

Reden genoeg voor mij om meer te willen weten over dit bijzondere hotel en haar geschiedenis …

Terwijl ik begin te lezen over oprichter Adolf Angst en foto’s bekijk van het pand zoals het er toen uit heeft gezien, moet ik onwillekeurig denken aan een beeld uit de The Shining, de horrorfilm uit 1980 van Stanley Kubrick gebaseerd op het boek van Stephen King (1977). Hierin wordt hoofdpersoon Jack Torrence, vertolkt door Jack Nicholson, beheerder van een hotel in de afgelegen Colorado Rocky Mountains en verliest in deze totaal van de buitenwereld geïsoleerde omgeving meer en meer het contact met de werkelijkheid. Zijn zoontje Danny, heeft telepathische gaven, via dit personage zien wij als kijker het gruwelijke verleden van het hotel en diverse geestverschijningen.

Net als in deze film doen over hotel Angst onder de Bordigotti, de inwoners van Bordighera, ook spookachtige verhalen de ronde, bijvoorbeeld over hotelgasten die in de gangen van het gebouw de geest van een jonge vrouw hebben zien rondwalen gedurende de nacht…

Hoe zijn die verhalen ontstaan? Daarvoor duiken wij om te beginnen in de geschiedenis van het opkomende toerisme in de negentiende eeuw in Bordighera:

In de Victoriaanse tijd wordt de Italiaanse Riviera, de kuststreek vanaf Ventimiglia tot Genua, enorm populair, vooral bij Engelse welgestelde toeristen, die in Bordighera zelfs een hele Britse comunity stichten. Aanleiding hiervoor is het uitkomen van de roman: Il dottor Antonio, geschreven door Giovanni Ruffini (1807-1881) en in het Engels uitgegeven in Edinburgh in 1855. Ruffini was naast auteur ook patriot, en zocht steun voor de eenwording van Italië. Zijn roman speelt zich af in de context van het Risorgimento (1830-1870),  en vertelt over de onmogelijke liefde tussen de Siciliaanse revolutionair dottor Antonio en Lucy, dochter van de Engelse aristocraat Sir John Davenne.

credit Sanremo news

La storia:

Op een mooie lentedag reizen Sir John Davenne en zijn jonge dochter Lucy naar Nice. Net voordat zij in Bordighera aankomen, slaan de paarden op hol, en verongelukt de koets.

Lucy heeft een gebroken been, maar wordt gered door dott. Antonio, een Siciliaanse politieke vluchteling, die Engels spreekt. Deze jonge arts zorgde ervoor dat Lucy naar de dichtstbijzijnde herberg wordt vervoerd, de Osteria del mattone, waar ze enkele weken verblijft.

credit Mercado Libre

Tussen Lucy en dott. Antonio bloeien gevoelens op die niet worden uitgesproken, omdat een relatie tussen de twee niet geaccepteerd wordt binnen de in deze tijd geldende sociale conventies.

Wanneer Lucy hersteld is keert zij terug naar Engeland, en trouwt met de man die voor haar door de familie is gekozen. Deze echtgenoot overlijdt al na enige jaren en Lucy keert als weduwe terug naar Bordighera op zoek naar haar Antonio. Zij reist hem, in de opstandige tijd van 1848, zelfs achterna naar Napoli, maar haar geliefde is inmiddels  gearresteerd om zijn politieke denkbeelden en opgesloten op het Isola d’Ischia, het eiland gelegen voor de kust in de Golfo di Napoli. De fragiele Lucy sterft uiteindelijk aan hartenpijn omdat zij de man van wie ze hield niet heeft kunnen redden.

filmposter 1937

De beschrijvingen van Ruffini van Bordighera en de mediterrane schoonheid van het landschap in dit gedeelte van Liguria waren zo succesvol, dat veel Engelsen deze regio en de plaatsen die de auteur in zijn roman beschrijft, met eigen ogen wilden gaan zien. In 1937 is zijn roman verfilmd in de Cinecittà studio’s te Roma door de regisseur Enrico Guazzoni.

Naast Engelsen beginnen ook andere buitenlanders de Italiaanse Riviera te ontdekken, zo ook de welgestelde Oostenrijker Adolf Angst (1847-1924), die de ambitie heeft het meest prestigieuze zes sterren luxe hotel ooit neer te willen zetten.

De ondernemer is enorm onder de indruk van de natuur, de azuurblauwe zee en de magische sfeer in het gebied rond Bordighera, en besluit die droom daar te verwezenlijken. Al snel vindt hij een mooi groot stuk land om de plannen te realiseren, maar er is een probleem: op de grond staat het huis van een zekere Signora Ghella en om de bouw te kunnen starten moet haar huis gesloopt worden maar deze mevrouw wil het huis niet verkopen. . .Na een juridische strijd over het eigendom van de grond is haar huis uiteindelijk verwoest door een mysterieuze uitslaande brand waarbij zij is omgekomen. Haar lichaam is nooit gevonden.

Vervolgens zijn vanaf de opening van hotel Angst in 1887, in overlevering allerlei spookachtige verhalen ontstaan, die, zoals dat gaat met dit soort verhalen, steeds spannender zijn geworden, met name over de nachtelijke bezoeken van een geestverschijning die ‘s nachts ronddoolt in de gangen van het hotel, waarvan hotelgasten zelfs het ruisen van haar rokken beschrijven, zou dat misschien Signora Ghella kunnen zijn. . .?

Begin 19e eeuw straalt hotel Angst alle elegantie en grandeur uit die typerend is voor de Belle Epoque: een grote oprijlaan met een exotische palmentuin rondom leidt naar de trappen van een enorm bordes en de entree. Er zijn diverse prachtige salons, er is een dameslounge, een rookruimte voor de heren en een bibliotheek. De kamers met bad, hebben stromend water en elektriciteit, wat heel modern is voor die tijd. Er wordt bridge, schaak en tennis gespeeld en er worden divers concerten, bals, thé dansants en diverse culturele activiteiten georganiseerd. Het restaurant staat met een brigade klaar van de best opgeleide koks die culinaire specialiteiten creëren voor de gasten die in avondjurk en jacquet verschijnen.

Naast welgestelde Engelsen en Duitsers brengen ook Fransen, zoals de kunstenaar Claude Monet er hun vakanties door. Zelf royalty zoals koningin Victoria van Engeland bijvoorbeeld heeft plannen gehad om er te gaan logeren. Zij huurt voor zichzelf en haar staf, zelfs het hele hotel af maar, helaas voor Bordighera, annuleert zij haar bezoek door het uitbreken van de Boerenoorlog. Adolf Angst is belangrijk geweest voor Bordighera; naast werkgelegenheid voor de inwoners heeft deze filantroop gedoneerd aan diverse instellingen en is uitgroepen tot ereburger van Bordighera en heeft hij het Croce di Cavaliere della Corona d’Italia , een Italiaanse  koninklijke onderscheiding, mogen ontvangen voor zijn inzet.

credit Salinger via wikimedia commons

Naast een glorietijd, heeft het hotel ook slechte tijden gekend.

Deze begonnen al direct in 1887, toen de eerste bouw van het hotel gepland stond op het Piazza della Stazione dat werd verwoest door een aardbeving, een gebeurtenis die Angst niet heeft ontmoedigd, want nog datzelfde jaar heropent hij zijn hotel aan de Via Romana.

Gedurende de Eerste Wereldoorlog is het gebouw als militair hospitaal in gebruik genomen.

Na de dood van Angst in 1924 heeft Max Naudenbousch, de man van zijn dochter Maria, de leiding van het hotel overgenomen, maar in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog komen de welgestelde en aristocratische buitenlandse toeristen niet meer, en wie dat wel doet reserveert in minder gedateerde hotels. In de Tweede Wereldoorlog schijnt Mussolini op aandrang van Hitler een diner in het hotel te hebben georganiseerd voor generaal Franco, maar daarna is het snel in verval geraakt. Na de sluiting van het hotel in 1946 worden deuren en raamsponningen als brandstof te gebruikt, en wordt er veel gestolen; van marmer tot lampen en zijn decoraties vernield.

credit Salinger via wikimedia commons

In 2018 is door de gemeente van Bordighera een bestemmingsplan opgezet voor hotel Angst.

In samenwerking met projectontwikkelaar Bizzi & Partners Development S.p.A. is na  officiële presentatie van deze bouwplannen, met het leggen van de eerste steen door de toenmalige burgemeester Giacomo Pallanca van Bordighera met dit project van start gegaan.

Dankzij de creatieve ideeën van Susanna Scarabicchi, oprichtster van architectenbureau Tectoo en uitvoering door ingenieur Giuseppe Bessone is hotel Angst inmiddels verbouwd tot een pretentieus appartementencomplex waarbij de klassieke gevel en typische stijlelementen van het monumentale pand bewaard zijn gebleven.

credit Sanremo news

Er zijn zeer luxe appartementen gecreëerd, allemaal met privégarage, meerdere gemeenschappelijke ruimten en twee zwembaden. Daarnaast is het park rondom het hotel opnieuw aangelegd door tuinarchitecten die er,net als in het originele ontwerp, palm – en olijfbomen in hebben verwerkt die verwijzen naar de exotische sfeer van vroegere tijden.

De gemeente Bordighera heeft met de restauratie van het historische hotel Angst bijgedragen aan cultuurbehoud, buitenlandse investeerders aangetrokken en werkgelegenheid gecreëerd.

Toekomstige appartement-eigenaren zullen gaan genieten van de restaurants en winkels in de Città della Palme, de stad van de palmbomen, zoals Bordighera ook bekend staat en bijdragen aan haar economie.

Is een zes sterren lifestyle niet voor jou, mooi om deze bijzondere plek in Bordighera met zoveel geschiedenis te bezoeken en het verhaal erachter te kennen, vind ik het wel…

Bron:

Lucia Baudo, Il ritorno del Dottor Antonio, articolo pubblicato su “Provincia di Imperia” numero 83/84, anno 2000.

Websites:

Spookachtig Hotel Angst

Van luxueus hotel naar zes sterren appartement

Info over Bordighera

Tekst: Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2022-2023

Op zoek naar een vakantiebestemming die geschiedenis, cultuur, cuisine en strandvibes combineert met een vleugje Instagramwaardige momenten?  Hallo Albenga!

Albenga, een gemoedelijke, vriendelijke kuststad in Liguria Ponente, is een favoriet onder Italianen zelf, die er doorgaans in augustus naar toe komen om te ontspannen en te genieten van de zomerzon. Non è cosa sorprendente (dat is niet verwonderlijk), want Albenga heeft veel te bieden.

Begin je dag all’italiana (op z’n Italiaans). Haal je ochtendkrant bij een lokale boekenkraam en gun jezelf een cappuccino al fresco (in de buitenlucht) met een brioche (Italiaans zacht, zoet broodje) van de bakker. Neem, voor  je vertrekt nog even een foto van jouw heerlijke ochtend traktatie. Aan de levendige boulevard van Albenga, vind je een scala aan Bagni (strandbars), compleet met ligstoelen en parasols die je kunt huren voor een paar lekkere ontspannen uurtjes zonnen. Kies uit de vangst van de dag voor jouw pranzo (lunch).

Maak vervolgens een reis door de tijd in het prachtige centro storico (het historische stadscentrum) van Albenga. Verdwaal in het labyrint van gezellige winkeltjes met boeken, antiek, mode en schoenen.

Fijnproever op zoek is naar een authentieke self-catering ervaring? Ga hier lekker naar de lokale slager, viswinkel of groenteboer, voor het mooiste vlees, verse vis, groenten, fruit en olijfolie.

Voor avonturiers en natuurliefhebbers slingeren mountainbikeroutes van Albenga door de omliggende heuvels en bieden kustwandelingen adembenemende panorama’s van de Ligurische Zee. Loop eens de Via Antica Iulia Augusta en geniet van een aantal onvergetelijke uitzichten.

Ook de waterbaby’s worden hier niet vergeten! Je  kunt een boot huren om de kust te verkennen of deelnemen aan begeleide bootexcursies. Dagelijkse vaartochtjes vanuit Alassio, op slechts 3 mijl afstand, brengen je naar het Isola Gallinara. Dit eiland dat eigendom is van Albenga, is de perfecte plek voor zwemmen, snorkelen, walvissen  spotten en begeleid scubaduiken.

Laten we het eens over cultuur hebben: voor literatuur- en muziekliefhebbers organiseert Albenga regelmatig evenementen zoals Dante Alighieri-poëzielezingen, jazz-avonden en popfestivals, die worden gehouden op het prachtige Piazza dei Leoni. Misschien kun je zelfs een vers of twee in het Italiaans leren, of op het podium staan en je talent laten zien!

Albenga combineert moeiteloos relaxte vibes met historische grandeur. Wandel langs de prachtige lanen omzoomd met oude platanen, passeer klassieke villa’s met kleurrijke exotische tuinen en antieke ijzeren hekken en laat de zoete geur van bougainvillea je omhullen. Maak net als de lokale bevolking een passeggiata (avondwandeling) na het diner en voel de romantische charme van de zomeravonden.

In deze stad zijn veel must-sees, wat direct opvalt zijn de torens, daarom staat de stad bekend als la Città delle cento Torri (de stad van de honderd torens).

Hoewel er niet precies honderd van zijn, is het stadsbeeld bezaaid met diverse torens, een bewijs van de rijkdom en macht van adellijke families uit de dertiende eeuw.

Foto Pixabay

Bezoek de prachtige Cattedrale di San Michele Arcangelo (de kathedraal gewijd aan de aartsengel Michaël), op het Piazza San Michele, midden in het hart van het historische stadscentrum. De imposante campanile (klokkentoren), vormt met de Torre Civica en de klokkentoren van il Municipio (het stadhuis), de iconische Tre Torri (de drie torens), samen het symbool van de stad. De kerk is getuige geweest van het verstrijken van tijd en stijlen, van Romaans tot Gotisch. De gevel is versierd met sculpturen, de monumentale deuren, die dateren uit 1672, verwelkomen bezoekers in een heilige ruimte met schatten als een bijzondere preekstoel en het schilderij La discesa dello Spirito Santo (De afdaling van de Heilige Geest) van de Scuola Genovese uit de XVIe eeuw. In de sacristie ziin antieke manuscripten, koorzang, mis- en gebedenboeken te zien.

Naast deze kathedraal ligt de doopkapel genaamd Battistero Paleocristiano, dit Baptisterium is het oudste christelijke monument in Ligurië, daterend uit de zesde eeuw na Christus.  Stap binnen om verschillende christelijke artefacten te zien, zoals het originele doopvont en een prachtig meerkleurig christelijk mozaïek.

Foto Stefan Schweihofer Pixabay

Smalle straatjes leiden je naar de Chiesa di Santa Maria in Fontibus. Deze kerk wordt in historische bronnen voor het eerst vermeld in 1098 als een gebouw van Benedictijner monniken grenzend aan het klooster. Volgens mondelinge overlevering verwijst de toevoeging in Fontibus naar een oude bron met therapeutisch water dat op wonderbaarlijke wijze bewaard is gebleven onder de vroegere pastorie, maar er is geen bewijs van dit verhaal gevonden.

Tussen 1612 en 1625 werd de kerk gerestaureerd met behoud van de middeleeuwse toegangsdeuren. In de twintigste eeuw werd het interieur versierd met verguld stucwerk en altaren. Binnen zijn opmerkelijke kunstwerken te zien, waaronder een  marmeren beeld van de Maagd Maria uit 1622 bij het hoofdaltaar, een houten kruisbeeld uit 1638 en het werk la Madonna con I Santi Cosma e Damiano (1639  ) (De Madonna met de heilige Cosmas en Damianus), gemaakt door de Genovese kunstenaar Orazio de Ferrari (1606-1657).

Nog een schat aan geschiedenis wacht op je in de verschillende musea in Albenga! Liefhebbers zullen dol zijn op het Museo Navale Romano en het Museo Civico Ingauno, beide gelegen in het 15e-eeuwse Palazzo Peloso Cepolla. Je kunt je er vergapen aan oude wijnamforen uit de eerste eeuw voor Christus, geborgen in 1951 uit een Romeins vrachtschip op de bodem rond het Isola Gallinara, en terracotta vazen en wijnvaten van een ander Romeins schip, ontdekt in de buurt van Diano Marina.

Kunstliefhebbers mogen ook het Museo Diocesano niet missen, gelegen in het oude Palazzo Vescovile (het bisschoppelijk paleis). Dit museum toont een schat aan christelijke archeologische vondsten, middeleeuwse schilderijen, Gobelins uit de zestiende-, en scuplturen uit de achttiende eeuw.

Foto Davide Papalini, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons

Poster Magiche Trasparenze – I vetri dell’antica Albingaunum

Bezoek ook zeker de permanente tentoonstelling Magiche Trasparenze, I verti dell’antica Albingaunum in Palazzo Oddo, welke een verzameling van meer dan 200 Romeinse artefacten in glas toont die rond Albenga zijn opgegraven.

Topstuk is het beroemde Piatto Blue, een rond kobaltblauw dienblad versierd met twee engelachtige figuren (Putti), verwikkeld in een dans, ter ere van Bacchus, de god van de wijn.

Houd je van Italiaans koken, dan is een leuke unieke ervaring een bezoek aan het Museo dell’olio, het olijfoliemuseum, waar je alles te weten komt over de productie van olijfolie, van de pers tot de fles, en zelfs de Frantoio Sommariva, een lokale olijvenperserij en familiebedrijf, kunt bezoeken.

Laten we het tot slot nog even hebben over logistiek. Als je, om dit deel van Ligurië te verkennen, aanlkomt per vliegtuig, kun je gebruikmaken van regionale- en sneltreinen die Albenga met diverse andere must-see plaatsen langs de kustlijn verbinden. Voor meer van de gebaande paden af bezoeken aan dorpen in het binnenland zijn lokale busdiensten beschikbaar, maar ze rijden mogelijk niet regelmatig. Om het meeste uit jouw tijd te halen, kun je overwegen een taxi te nemen. Kies je voor openbaar vervoer, onthoud dan dat vertragingen kunnen optreden – maar hey, je bent op vakantie!

Dus, waar wacht je nog op? Pak je koffers (vergeet je camera niet!) en maak je klaar om in de rijke cultuur, prachtige landschappen en relaxte vibes van Albenga te duiken. Of je nu een fijnproever, een geschiedenisfanaat, of een strand-en zon genieter bent, Albenga heeft het voor jou.

Dit artikel is gebaseerd op eigen ervaringen en de culturele en historische informatie van het IAT Albenga, Sala dei Consoli, Torre Civica, Via Pertinace, 36, 17031 SV, Italia.

Copyright Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2020-2023

Foto credits onder afbeeldingen aangegeven, overige foto’s PW © 2019-2023

Jk4u59, Public domain, via Wikimedia Commons

Verscholen in het groen van de olijfbomen in de Valle del Prino ligt ca. 10 km vanaf Imperia het middeleeuwse plaatsje  Dolcedo. Twee bergstromen, de “Prino” en de “Rio dei Boschi”, stromen door het centrum en verdelen het in delen verbonden door vijf bruggen.

We gaan Dolcedo ontdekken vanaf het monumentale Oratorio di San Lorenzo op de Piazza Don Giovanni Minzoni, die deze stad in het zuidoosten markeert. Van deze kerk, gebouwd in de stijl van de barok, vallen de voorgevel en twee klokkentorens op. De geschiedenis is interessant en gaat terug tot 1497. In dat jaar kwamen de Dominicaanse paters van het klooster van Taggia naar Dolcedo om een eenvoudig huis met een gebedsruimte te bouwen, omdat ze zich wilden wijden aan de ontwikkeling van de olijfcultuur. In de zestiende eeuw breidde hun nederzetting zich uit, maar werd nooit, zoals de bedoeling was, een groot kloostercomplex. Het gebouw zoals we het nu zien is uit de achttiende eeuw. Helaas is de kerk vaak gesloten; alleen geopend voor Palmzondag en speciale gelegenheden.

BeWeb © Dolcedo Oratorio di San Lorenzo

Verder slenterend door de caruggi, kleine smalle straatjes, komen wij aan bij de Ponte dei Cavalieri di Malta, een prachtige karakteristieke boogbrug gebouwd in 1292 door een militair-religieuze orde genaamd de “Gerosolomitani”, de “Ridders van San Giovanni di Gerusalemme”, die in 1530 de orde van de “Ridders van Malta” stichtten. Op de brug zie je nog een gravure in marmer uit 1292 en een achtpuntig Maltezer kruis.

Volgens de gemeente Dolcedo is het slechts gedeeltelijk zeker dat het epigram authentiek is. Ik citeer uit hun toeristische gids van Dolcedo, p. 26:

During a recent congress held in 1997, the historian F. Cervini raised some doubts with respect to the authenticity of the epigraph reporting the year 1292 for, according to his speech, there exist only few examples of engraved marble dating back to that period. The epigraph might therefore have been engraved at a later stage. He also doubted the authenticity of the cross located on the same bridge, always interpreted as the “signature” of the Knights of Malta. He reiterated that it might have also been engraved later with the aim to turn the bridge into a sacred place. Whatever the historical truth is, it may be affirmed with no margin of doubt that it is an impressive work of art.

Ponte dei Cavalieri di Malta © Elisa Giordanengo

Verwonder je over de bijzondere  hoge bouw van de pastel gekleurde huizen die je hier omringen, terwijl je over deze brug loopt.

De altane, de platte overdekte dakterrassen, zijn in vroeger tijden gebruikt voor het drogen van fruit en paddenstoelen.

Naast een bijna voelbare sfeer van vervlogen tijden, is er de traditie van het boerenleven die je proeft in Dolcedo.

De beste olijfolie gemaakt van de regionale Taggiasca olijf komt uit Dolcedo. Neem een lekker flesje mee van Frantoio Ghiglione, een lokaal familiebedrijf van Giuseppe Ghiglione, dat al sinds 1920 bestaat . Naast olijfolie, olijven en bosjes gedroogde kruiden, authentieke producten die jouw kookkunsten thuis in die van een echte Italiaanse chef doen veranderen, kun je er leuke cadeautjes als olijf-en citroenzeepjes kopen.kopen.

https://www.frantoioghiglione.it/en/oil-mill/

Naast de olijventeelt is het weven van sterke stoffen uit eigen gesponnen wol economisch belangrijk geweest voor Dolcedo. Werkkleding gemaakt van deze stof wordt arbasino of arbaxo genoemd. Volgens de legende wordt het al sinds de veertiende eeuw verkocht, waardoor het dorpsplein een levendige plek werd voor marktkooplieden en handelaren die vanuit hun bancarelle, hun kraampjes, ook leer, touw en wijnen verkochten.

Tegenwoordig wordt er in Dolcedo ieder tweede zondag van de maand een antiek en curiosamarkt georganiseerd en één waar je diverse biologische producten kunt kopen.

Daarnaast elke week op woensdag een mercato alimentare met de lekkerste ingrediënten voor lokale gerechten.

Het leven in Dolcedo is niet altijd voorspoedig geweest; In 1504 veroorzaakte een droogte hongersnood. Met financiële hulp van rijke families begon pater Agostino van Savona in 1505 een pandjeshuis om de armen te helpen. De ruimte onder de boog van het gebouw van Agostino werd een centrum van activiteiten voor liefdadigheid, lokale landbouwproducten zoals olie, groenten en wijn werden uitgedeeld en voor commerciële doeleinden doorverkocht om de lokale economie te helpen.

iStock by Getty Images

Tegenwoordig vind je in dit gebouw het Municipio, het stadhuis, waar de oude maataanduidingen voor olie en wijn nog te zien zijn. Tegenwoordig  organiseert men hier regelmatig antiek- en curiosamarkten, om lekker rond te snuffelen..

Wat je ook echt gezien moet hebben voor je vertrek is de Chiesa di San Tomasso in de Via Edmondo de Amicis.

In 1717 begon de Italiaanse architect Giacomo Filippo Marvaldi (1673-1743) aan een langdurige restauratie van deze oorspronkelijk romaanse kerk die in 1738 werd voltooid.

De barokke gevel, zoals we die vandaag de dag kunnen zien, is zijn creatie. De portiek, met aan weerszijden zuilen in zwarte steen, dateert uit de vijftiende eeuw. Het intense blauw van het interieur is majestueus.

iStock by Getty Images

Van belang zijn Il Martirio di San Pietro, “Het martelaarschap van Sint Pieter”, een schilderij van Gregorio De Ferrari (1647-1726) en andere kunstwerken toegeschreven aan de kunstenaars van de Scuola di Cambiaso en de broers Carrega. Daarnaast is er beeldhouwkunst om van te genieten; het beeld van de Madonna del Rosario in hout en de marmeren voorkant van het hoofdaltaar toegeschreven aan de broers Gagini.

Trouwens, voor Italiaanse taalliefhebbers; de uitdrukking Je bent een ongelovige Thomas, verwijzend naar de titel die de apostel verdiende voor zijn twijfels over de opstanding van Christus, staat in Italië bekend als Sei come San Tomasso, Je bent als Sint Thomas.

Wil je nog iets bijzonders op een legendarische plek rond Dolcedo zien? De Capella di Santa Brigida ligt op slechts 15 minuten rijden.

Santa Brigida, was een mystica uit Zweden, geboren in Finsta in 1303 als Brigitta Birgersdotter, dochter van de ridder Birger Persson. Als jong meisje was ze al erg religieus en wilde non worden, maar haar aristocratische familie besloot dat ze op dertienjarige leeftijd zou trouwen met een edelman genaamd Ulf Gudmarsson. Met hem kreeg zij acht kinderen. Samen ging het echtpaar op bedevaart naar Santiago de Compostela, waar Gudmarsson ziek werd en in 1344 overleed. Na zijn dood wijdde Brigitta zich aan de studie van de Schrift en ontving verschillende openbaringen. In 1346 reisde ze naar Roma om de goedkeuring van de paus te krijgen voor een klooster dat ze wilde stichten. Omdat de paus niet in Roma, maar in Avignon verbleef, duurde het tot 1369 voordat haar verzoek werd ingewilligd. Het eerste religieuze centrum werd gecreëerd in Vadsena, Zweden, door het kasteel dat door koning Magnus Erikson aan Brigitta was geschonken om te vormen tot een klooster. Brigitta maakte pelgrimstochten vanuit Milaan, Pavia, Assisi, Napels en Amalfi en preekte zelfs in Jeruzalem. Zij overleed in 1373 in Roma. In 1391 werd ze heilig verklaard door paus Bonifacius IX.

© commander-pix CC BY-SA 3.0. Wikimedia Commons.

Er zijn veel legendes over deze Heilige, zoals de volgende op basis waarvan de Capella di Santa Brigida is gebouwd:

Op weg naar Roma via Genua doorkruiste Santa Brigida Ligurië Ponente, waar mensen bang waren voor de duivel die door de valleien bij Dolcedo zwierf. Toen Satan, verkleed om haar te misleiden, ook haar benaderde, liet zij zich niet voor de gek houden; Ze sloeg meteen een kruis en joeg hem voorgoed weg.

De kapel ter ere van haar bij Dolcedo werd in 1425 gebouwd van grove steen en was een toevluchtsoord voor pelgrims. Tijdens een restauratie in 1986 werd een fresco ontdekt in het interieur van de kapel. Deze was behoorlijk beschadigd en er wordt onderzoek naar gedaan.

Bron: Dolcedo, Tourist Guide with historical-artistic notes by Natale Giovanni Trincheri, Pierangela Fierro Trincheri, and Adolfo Ranise, uitgegeven door de gemeente Dolcedo.

Overige foto’s: PW © 2019 – 2023

Tekst Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2023

.

.

SERA DI LIGURIA

Lenta e rosata sale su dal mare
la sera di Liguria, perdizione
di cuori amanti e di cose lontane.
Indugiano le coppie nei giardini,
s’accendon le finestre ad una ad una
come tanti teatri.
Sepolto nella bruma il mare odora.
Le chiese sulla riva paion navi
che stanno per salpare.

AVOND VAN LIGURIA

Langzaam en zachtroze valt boven zee
de avond in Liguria.
Weemoedig denken geliefden terug aan wat eens was
en dingen die ver weg zijn.
In de parken zie je op dit uur de stelletjes dromerig dralen.
Eén voor één gaan achter de ramen van de huizen de lichten aan
als in een theater.
Onder de opkomende nevel geeft de zee haar zilte zeelucht af.
De kerkjes langs de kust lijken op schepen
die op het punt staan hun ankers te lichten en te vertrekken.

Vincenzo Cardarelli
(La traduzione è mia – de vertaling is van mij).

Vincenzo Cardarelli (1887-1959).

De Italiaanse journalist, schrijver en dichter Vincenzo Cardarelli geeft in zijn gedicht La Sera di Liguria een sfeerbeeld van de zonsondergang aan de Ligurische kust. Cardarelli heeft een tijd in Liguria gewoond en hield van deze streek. Hij beschrijft dan ook het  invallen van de avond zoals hij het vaak gezien moet hebben; als een zacht avondlicht dat door de sfeer die het creëert je raakt in de ziel. Die romantische sfeer is voelbaar wanneer je in Liguria verblijft.

De mooie regio met haar rijke mediterrane vegetatie en steeds weer een andere baai die je verrast, heeft dan ook sinds tijden mensen geïnspireerd; kunstenaars, schrijvers, dichters, maar ook natuurfotografen, tuinarchitecten en culinaire experts.

Liguria ligt aan de Middellandse Zee, aan de Ligurische Zee om precies te zijn. De Italiaanse Rivièra grenst in het westen aan de Franse Cote d’azur, in het noorden aan Piemonte en in het oosten aan Emilia-Romagna en Toscane. Vanaf Genua naar het oosten wordt de Ligurische kustlijn de Riviera di Levante genoemd en vanaf Ventimiglia tot aan Genua de Riviera di Ponente bekend als de Riviera dei Fiori ofwel: de Bloemen Rivièra.

Zowel aan de kust als in het achterland van de Bloemen Rivièra is heel veel te beleven! Voor elke Italië-liefhebber is er in dit gedeelte van de Ligurische kust wel iets te vinden! Van de markt in Ventimiglia tot een culturele stedentrip naar Genua, luxe winkelen in het mondaine San Remo en Alassio tot genieten in meer gemoedelijke badplaatsen als Albenga of Loano.

In het achterland in de heuvels kun je middeleeuwse dorpjes bezoeken als Dolcedo en Dolceacqua.

Sportievelingen kunnen zich uitleven op diverse mountainbike en hike-routes die hier in de heuvels zijn uitgezet, terwijl langs de kustlijn ook genoeg minder intense wandelroutes te belopen zijn zoals de Via antica tussen Albenga en Alassio. Tussen Ospedaletti en San Lorenzo a mare is een pista ciclabile, een 24 km lang fietspad gerealiseerd om de kust veilig op de fiets te ontdekken.

Het openbaar vervoer is in dit gedeelte van Liguria goed geregeld. Voor mensen zonder auto rijden er regionale treinen en sneltreinen die de plaatsen langs de kustlijn verbinden. Eenmaal aangekomen kun je met een lokale bus of taxi overal komen. Houd wel rekening met zo af en toe een ritardo, een vertraging van je trein, maar ja, je bent op vakantie…

Ook voor watersporters is het er goed toeven met vele leuke haventjes in zicht. Je kunt zelf een boot huren, meezeilen of een ticket boeken voor een van de vele boottours die er aangeboden worden. Daarnaast kun je ook peddel surfen of onder begeleiding duiken naar een Romeins schip dat hier voor de kust ligt.

Wie dol is op mediterrane planten en tuinen kan hier ook het hart ophalen. Zoals bekend kent Italië heel veel bijzondere tuinen die behoren tot de mooiste en beroemdste van de wereld en daarvan zijn er in dit gebied een paar heel bijzondere te vinden, zoals I Giardini di Hanbury bij Ventimiglia.

Daarnaast kent Liguria een heerlijke keuken waar typische streekgerechten gecombineerd worden met Franse, Toscaanse en zelfs Arabische invloeden.

In de komende weken geef ik je tips voor attività da non perdere, activiteiten die je niet mag missen, wanneer je in het prachtige gebied van de Riviera dei Fiori bent.

Houd de website van De Italiaanse Culturele Salon in de gaten!

Gedicht Sera di Liguria uit:

Cardarelli, Vincenzo, Poesie, Milano, A. Mondadori editore, 1942.

Foto’s: PW © 2019

Foto Vincenzo Cardarelli: Paolo Monti, Servizio fotografico (Italia, 1957), Fondo Paolo Monti conservato presso il Civico Archivio Fotografico del comune di Milano.

Tekst en copyright Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2020