Reizen
-1
archive,paged,category,category-reizen,category-158,paged-2,category-paged-2,stockholm-core-2.4,select-theme-ver-9.6.1,ajax_fade,page_not_loaded,,qode_menu_,wpb-js-composer js-comp-ver-7.2,vc_responsive

Louise’s Liguria: De fascinerende geschiedenis van Hotel Angst, verleden en heden van een iconisch hotel in Bordighera

Vandaag reizen we naar Bordighera aan de Riviera di Ponente in Liguria om de bijzondere geschiedenis te ontdekken van het meest imponerende en luxe hotel dat deze plaats gekend heeft met de intrigerende naam Hotel Angst: 

 

credit Salinger via wikimedia commons

De afgelopen jaren is hotel Angst aan de Via Romana 76 jarenlang een bijzonder hotel en bezienswaardigheid geweest, niet alleen door de architectuur, maar vooral door haar geschiedenis.

Toeristen in Bordighera wilden het monumentale gebouw, dat zich jarenlang in een verwaarloosde staat achter een omheining bevond, alsnog op de foto zetten. Het hotel trok zelfs Youtubers van over de hele wereld aan,, die over de afzettingen heen klommen om in het vervallen gebouw de spannendste filmpjes voor op het internet maken, zie link onder aan de pagina voor een indruk.

 

credit Bordighera net

Sinds 1985 viel hotel Angst onder de Soprintendenza ai Beni Culturali, de Italiaanse monumentenzorg, en was het vervallen gebouw met het originele naambord nog slechts een stille getuige van wat dit imposante hotel eens moet zijn geweest.

 

Reden genoeg voor mij om meer te willen weten over dit bijzondere hotel en haar geschiedenis …

Terwijl ik begin te lezen over oprichter Adolf Angst en foto’s bekijk van het pand zoals het er toen uit heeft gezien, moet ik onwillekeurig denken aan een beeld uit de The Shining, de horrorfilm uit 1980 van Stanley Kubrick gebaseerd op het boek van Stephen King (1977). Hierin wordt hoofdpersoon Jack Torrence, vertolkt door Jack Nicholson, beheerder van een hotel in de afgelegen Colorado Rocky Mountains en verliest in deze totaal van de buitenwereld geïsoleerde omgeving meer en meer het contact met de werkelijkheid. Zijn zoontje Danny, heeft telepathische gaven, via dit personage zien wij als kijker het gruwelijke verleden van het hotel en diverse geestverschijningen.

Net als in deze film doen over hotel Angst onder de Bordigotti, de inwoners van Bordighera, ook spookachtige verhalen de ronde, bijvoorbeeld over hotelgasten die in de gangen van het gebouw de geest van een jonge vrouw hebben zien rondwalen gedurende de nacht…

Hoe zijn die verhalen ontstaan? Daarvoor duiken wij om te beginnen in de geschiedenis van het opkomende toerisme in de negentiende eeuw in Bordighera:

In de Victoriaanse tijd wordt de Italiaanse Riviera, de kuststreek vanaf Ventimiglia tot Genua, enorm populair, vooral bij Engelse welgestelde toeristen, die in Bordighera zelfs een hele Britse comunity stichten. Aanleiding hiervoor is het uitkomen van de roman: Il dottor Antonio, geschreven door Giovanni Ruffini (1807-1881) en in het Engels uitgegeven in Edinburgh in 1855. Ruffini was naast auteur ook patriot, en zocht steun voor de eenwording van Italië. Zijn roman speelt zich af in de context van het Risorgimento (1830-1870),  en vertelt over de onmogelijke liefde tussen de Siciliaanse revolutionair dottor Antonio en Lucy, dochter van de Engelse aristocraat Sir John Davenne.

 

credit Sanremo news

La storia:

Op een mooie lentedag reizen Sir John Davenne en zijn jonge dochter Lucy naar Nice. Net voordat zij in Bordighera aankomen, slaan de paarden op hol, en verongelukt de koets.

Lucy heeft een gebroken been, maar wordt gered door dott. Antonio, een Siciliaanse politieke vluchteling, die Engels spreekt. Deze jonge arts zorgde ervoor dat Lucy naar de dichtstbijzijnde herberg wordt vervoerd, de Osteria del mattone, waar ze enkele weken verblijft.

credit Mercado Libre

Tussen Lucy en dott. Antonio bloeien gevoelens op die niet worden uitgesproken, omdat een relatie tussen de twee niet geaccepteerd wordt binnen de in deze tijd geldende sociale conventies.

 

 

Wanneer Lucy hersteld is keert zij terug naar Engeland, en trouwt met de man die voor haar door de familie is gekozen. Deze echtgenoot overlijdt al na enige jaren en Lucy keert als weduwe terug naar Bordighera op zoek naar haar Antonio. Zij reist hem, in de opstandige tijd van 1848, zelfs achterna naar Napoli, maar haar geliefde is inmiddels  gearresteerd om zijn politieke denkbeelden en opgesloten op het Isola d’Ischia, het eiland gelegen voor de kust in de Golfo di Napoli. De fragiele Lucy sterft uiteindelijk aan hartenpijn omdat zij de man van wie ze hield niet heeft kunnen redden.

 

filmposter 1937

De beschrijvingen van Ruffini van Bordighera en de mediterrane schoonheid van het landschap in dit gedeelte van Liguria waren zo succesvol, dat veel Engelsen deze regio en de plaatsen die de auteur in zijn roman beschrijft, met eigen ogen wilden gaan zien. In 1937 is zijn roman verfilmd in de Cinecittà studio’s te Roma door de regisseur Enrico Guazzoni.

 

Naast Engelsen beginnen ook andere buitenlanders de Italiaanse Riviera te ontdekken, zo ook de welgestelde Oostenrijker Adolf Angst (1847-1924), die de ambitie heeft het meest prestigieuze zes sterren luxe hotel ooit neer te willen zetten.

 

De ondernemer is enorm onder de indruk van de natuur, de azuurblauwe zee en de magische sfeer in het gebied rond Bordighera, en besluit die droom daar te verwezenlijken. Al snel vindt hij een mooi groot stuk land om de plannen te realiseren, maar er is een probleem: op de grond staat het huis van een zekere Signora Ghella en om de bouw te kunnen starten moet haar huis gesloopt worden maar deze mevrouw wil het huis niet verkopen. . .Na een juridische strijd over het eigendom van de grond is haar huis uiteindelijk verwoest door een mysterieuze uitslaande brand waarbij zij is omgekomen. Haar lichaam is nooit gevonden.

Vervolgens zijn vanaf de opening van hotel Angst in 1887, in overlevering allerlei spookachtige verhalen ontstaan, die, zoals dat gaat met dit soort verhalen, steeds spannender zijn geworden, met name over de nachtelijke bezoeken van een geestverschijning die ‘s nachts ronddoolt in de gangen van het hotel, waarvan hotelgasten zelfs het ruisen van haar rokken beschrijven, zou dat misschien Signora Ghella kunnen zijn. . .?

 

 

Begin 19e eeuw straalt hotel Angst alle elegantie en grandeur uit die typerend is voor de Belle Epoque: een grote oprijlaan met een exotische palmentuin rondom leidt naar de trappen van een enorm bordes en de entree. Er zijn diverse prachtige salons, er is een dameslounge, een rookruimte voor de heren en een bibliotheek. De kamers met bad, hebben stromend water en elektriciteit, wat heel modern is voor die tijd. Er wordt bridge, schaak en tennis gespeeld en er worden divers concerten, bals, thé dansants en diverse culturele activiteiten georganiseerd. Het restaurant staat met een brigade klaar van de best opgeleide koks die culinaire specialiteiten creëren voor de gasten die in avondjurk en jacquet verschijnen.

 

Naast welgestelde Engelsen en Duitsers brengen ook Fransen, zoals de kunstenaar Claude Monet er hun vakanties door. Zelf royalty zoals koningin Victoria van Engeland bijvoorbeeld heeft plannen gehad om er te gaan logeren. Zij huurt voor zichzelf en haar staf, zelfs het hele hotel af maar, helaas voor Bordighera, annuleert zij haar bezoek door het uitbreken van de Boerenoorlog. Adolf Angst is belangrijk geweest voor Bordighera; naast werkgelegenheid voor de inwoners heeft deze filantroop gedoneerd aan diverse instellingen en is uitgroepen tot ereburger van Bordighera en heeft hij het Croce di Cavaliere della Corona d’Italia , een Italiaanse  koninklijke onderscheiding, mogen ontvangen voor zijn inzet.

 

credit Salinger via wikimedia commons

Naast een glorietijd, heeft het hotel ook slechte tijden gekend.

Deze begonnen al direct in 1887, toen de eerste bouw van het hotel gepland stond op het Piazza della Stazione dat werd verwoest door een aardbeving, een gebeurtenis die Angst niet heeft ontmoedigd, want nog datzelfde jaar heropent hij zijn hotel aan de Via Romana.

 

Gedurende de Eerste Wereldoorlog is het gebouw als militair hospitaal in gebruik genomen.

 

Na de dood van Angst in 1924 heeft Max Naudenbousch, de man van zijn dochter Maria, de leiding van het hotel overgenomen, maar in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog komen de welgestelde en aristocratische buitenlandse toeristen niet meer, en wie dat wel doet reserveert in minder gedateerde hotels. In de Tweede Wereldoorlog schijnt Mussolini op aandrang van Hitler een diner in het hotel te hebben georganiseerd voor generaal Franco, maar daarna is het snel in verval geraakt. Na de sluiting van het hotel in 1946 worden deuren en raamsponningen als brandstof te gebruikt, en wordt er veel gestolen; van marmer tot lampen en zijn decoraties vernield.

 

credit Salinger via wikimedia commons

In 2018 is door de gemeente van Bordighera een bestemmingsplan opgezet voor hotel Angst.

 

 

 

In samenwerking met projectontwikkelaar Bizzi & Partners Development S.p.A. is na  officiële presentatie van deze bouwplannen, met het leggen van de eerste steen door de toenmalige burgemeester Giacomo Pallanca van Bordighera met dit project van start gegaan.

 

Dankzij de creatieve ideeën van Susanna Scarabicchi, oprichtster van architectenbureau Tectoo en uitvoering door ingenieur Giuseppe Bessone is hotel Angst inmiddels verbouwd tot een pretentieus appartementencomplex waarbij de klassieke gevel en typische stijlelementen van het monumentale pand bewaard zijn gebleven.

 

 

credit Sanremo news

Er zijn zeer luxe appartementen gecreëerd, allemaal met privégarage, meerdere gemeenschappelijke ruimten en twee zwembaden. Daarnaast is het park rondom het hotel opnieuw aangelegd door tuinarchitecten die er,net als in het originele ontwerp, palm – en olijfbomen in hebben verwerkt die verwijzen naar de exotische sfeer van vroegere tijden.

De gemeente Bordighera heeft met de restauratie van het historische hotel Angst bijgedragen aan cultuurbehoud, buitenlandse investeerders aangetrokken en werkgelegenheid gecreëerd.

 

Toekomstige appartement-eigenaren zullen gaan genieten van de restaurants en winkels in de Città della Palme, de stad van de palmbomen, zoals Bordighera ook bekend staat en bijdragen aan haar economie.

Is een zes sterren lifestyle niet voor jou, mooi om deze bijzondere plek in Bordighera met zoveel geschiedenis te bezoeken en het verhaal erachter te kennen, vind ik het wel…

 

 

Bron:

Lucia Baudo, Il ritorno del Dottor Antonio, articolo pubblicato su “Provincia di Imperia” numero 83/84, anno 2000.

Websites:

Spookachtig Hotel Angst

Van luxueus hotel naar zes sterren appartement

Info over Bordighera

Tekst: Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2022-2023

Il sentiero dei castagni van Stresa naar Belgirate!

De CAI – Club Alpino Italiano onderhoudt in Italië zo’n 60 duizend wandelpaden, van makkelijk te belopen tot het echte zware alpine klimwerk. Zo blijft in samenwerking met de UNESCO het patrimonium van Italië bewaard. Deze wandelroutes zijn herkenbaar aan de rood-wit gestreepte bordjes, zo ook deze route door de kastanje bossen rond het Lago maggiore:

Il sentiero dei castagni !

 

Deze bijzondere route voert je vanaf Stresa omhoog langs panoramische vergezichten over het meer naar Belgirate. Solo andata, alleen heen, is deze wandeltocht een parcours van ongeveer 8 km in falsopiano, vals plat, dat geasfalteerde paden afwisselt met bospaden. Afhankelijk van de weersomstandigheden kom je hierop soms wel omgewaaide bomen tegen die nog niet zijn opgeruimd waar je overheen moet klauteren, dus trek goede wandelschoenen aan wanneer je dit pad wilt lopen. Voldoende water meenemen en ook een lunchpakketje voor onderweg is lekker want langs deze route is op dat gebied niet echt iets te vinden!

Wanneer je vanaf Belgirate niet meer terug naar Stresa wilt lopen is het leuk om vanaf daar de battello, de boot terug te nemen naar Stresa. Check wel van tevoren even de vertrektijden van de boten voor je na deze wandeling op een van de terrasjes aan het meer neerploft. Als alternatief kun je natuurlijk een taxi nemen maar de lokale bus rijdt je ook prima terug langs de oever van het meer.

 

Wat ga ik zien?

 

De wandeltocht omhoog richting Binda start in Stresa in de Via Manzoni, genoemd naar Alessandro Manzoni (1785-1873) schrijver en dichter, die hier aan het Lago maggiore vakanties doorbracht in zijn residentie het Palazzo Stampa te Lesa.

Manzoni is vooral bekend om zijn meesterwerk I promessi sposi. Halverwege herinnert een monument met reliëf in brons ons aan de vriendschap die de schrijver had met de priester en filosoof Antonio Rosmini (1797-1855).

              

We vervolgen de weg tot een splitsing met een klein kapelletje waarin een fresco van de Madonna te zien is. Vanaf dit punt links begint de tocht over een antiek Romeins pad met keistenen naar het kastanje bos. Onderweg in het bos zien we nog andere boskappeletjes en komen bij antieke kerken en boerenhoeves, waardoor je ook een indruk krijgt van la vita contadina, het boerenleven zoals het in dit gebied is geweest; religieus en arm, waar hard moest worden gewerkt. Diverse borden langs de route geven je extra informatie over de geschiedenis van de landbouwers die hier van dit land en deze bossen hebben geleefd. Ze verwerkten kastanjes in recepten, op de terrassen die zij hebben aangelegd stonden diverse soorten fruitbomen, appels, vijgen, kersen en in hun moestuinen verbouwden zij bonen, gerst en mais.

 

We komen via een schitterend uitzicht op het meer aan in het dorpje Passerà, bij het Oratorio di Passerà. Deze kerk die stamt uit c.a. 1657 is volgens de overlevering door een rijke wijnhandelaar aan de Madonna geschonken uit dankbaarheid nadat deze een schipbreuk had overleefd.

Wanneer je verder deze weg afloopt leidt deze naar de ruïnes van een oude molen, de mulin da la stria de Passerà. Over deze molen bestaat een griezelige oude legende: de mysterieuze legende van Togn. Het mooie van volksverhalen is dat deze overgeleverd worden aan nieuwe generaties. Zo heb ik ook dit verhaal gehoord van een Italiaanse lerares van een lokale school die ik er tegenkwam. Zij nam haar klas mee op deze excursie om hen in die eigen omgeving te vertellen over hun retroterra culturale, hun culturele achtergrond.

De legende vertelt over de molenaar Togn die hier in zijn molen woonde met zijn vrouw. Toen hun enige zoontje op jonge leeftijd overleed, vermoordde hij haar uit verwijt waardoor er een vloek werd uitgesproken over de molen. Iedereen die er daarna naar binnenging stierf. De molenaar vluchtte. Na jaren hoorde hij dat zijn vrouw er nog steeds ronddoolde als het fantasma van de molen daarom keerde hij verkleed als zwerver terug om dit te onderzoeken. Toen hij de molen inliep was ook hij op slag dood. Toen de molenaar en zijn vrouw in de dood weer werden verenigd met hun zoontje kon de vloek worden opgeheven…

Door de manier waarop de lerares in deze omgeving ons over de legende van Togn vertelde, werd deze hier bijna voelbaar…!

   

 

 

Verder wandelend kom je langs het dorpje Piane di Pramezzano richting Brisino aan in Magognino. Hier ligt rond de Chiesa di S. Albino het Cimitero di Sant’Albino, de begraafplaats van Sant’Albino. De serene sfeer van deze plek midden in de heuvels is indrukwekkend te noemen. In het kerkje dat stamt uit 1151 is een fresco te zien van de Madonna in trono, de Madonna op de troon, uit de vijftiende eeuw.

Vervolg nu de route richting Calogna en kom aan bij de Capalla di Santa Maria Mater Gratiae waarin een fresco van San Grato, de beschermheilige van het noodweer en de overstromingen te zien is. Verderlopend richting Belgirate vind je op een open plek nog de Chiesetta di San Paolo. Vanaf dit antieke romeinse kerkje kom je via Pianezza en Farinelli aan bij de Chiesa vecchia van Belgirate. Hier vallen de Romeinse klokkentoren en de arcade uit de zeventiende eeuw op en zijn daarnaast fresco’s te zien uit de vijftiende eeuw. Daarna leidt de weg je heuvelafwaarts naar het centrum van Belgirate en is het tijd voor een koel drankje aan het meer!

   

 

Hierbij nog een leuk filmpje om nog meer in de stemming te komen om deze mooie tocht te gaan lopen!

Alla prossima! Tot de volgende keer!

foto’s: PW © 2020

Tekst: Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2020

Louise’s Liguria: La Via antica Iulia Augusta

Houd je van natuur en wandelen?

Ook daarvoor moet je in Liguria zijn!

 

Langs de kustlijn tussen Albenga en Alassio loopt een wandelpad uit de Romeinse tijd:

de Via Antica Iulia Augusta, genoemd naar Gaius Iulius Caesar en de Romeinse keizer Gaius Iulius Caesar Octavianus Augustus. Dit culturele erfgoed van Liguria maakt deel uit van de route over de Via Aemilia-Scauri en de Via Aurelia van Roma naar Gallia.

 

Wanneer je verblijft aan de prachtige Riviera dei Fiori, is dit pad lopen, wat ons betreft,  een attività da non perdere, een activiteit die je niet mag missen! Trek je wandelschoenen aan, neem voldoende water en je fotocamera mee, en kom genieten van deze bijzondere tocht in de heuvels, van ongeveer 6 km.

Leuk, goed te doen, en indrukwekkend door haar geschiedenis en panoramische uitzichten

 

We starten de route vanaf de Via Calogero in Albenga. Borden geven het beginpunt aan van de Via Antica Iulia Augusta, het is een beetje zoeken om die midden in deze woonwijk te kunnen volgen.

Wanneer je er aankomt, loopt de weg naar boven en strekt het pad van keisteen zich voor je uit, omringd door mediterrane vegetatie zoals cipressen en eucalyptus, citroen en olijf.

 

Al snel zie je aan je rechterhand een archeologische site. Hier zijn de  ruïnes van een necropolis te zien.

 

Op deze  voormalige begraafplaats. staan de resten van zeven rouwkamers. In de nog overgebleven muren zijn ovaalvormige openingen voor het plaatsen van asurnen te ontdekken. De familiegraven zijn genummerd B – F.

 

Informatieborden vertellen in het Italiaans en Engels over de geschiedenis van de monumenten. Ca. 1 km verder liggen de resten van monument A. Neem onderweg ook af en toe een pauze en ervaar de stilte die hier alleen wordt onderbroken door het tsjirpen van krekels. . .

 

Ontdek de bijzondere, kleurrijke,  mediterrane vegetatie; catussen, bloemen en typische boomsoorten, zoals de Johannesbroodboom die hier voorkomt.

 

Hoe hoger in de heuvels, hoe indrukwekkender de vedute, de fantastische uitzichten, op de Middellandse Zee:

 

Ongeveer halverwege de wandeling zie je het Isola Gallinara liggen. Dit eiland dankt haar naam aan het grote aantal galline selvatiche, wilde hennen, dat hier geleefd heeft. Die vogelpopulatie zou zich hebben vermeerderd uit vogels die ontsnapt zijn van een boot die voorraden naar het eiland bracht. Volgens de legende zou San Martino, Sint Martinus bisschop van Tours, er in de vierde eeuw als eenvoudige kluizenaar hebben geleefd.  Vanaf de kust zijn de kerktoren en muren van een klooster te zien dat hier door Benedictijner monniken is gesticht..

Het eiland is al jaren in privébezit, en niet open voor bezoek, wel worden vanuit Alassio excursies per boot georganiseerd om walvissen te spotten en een beeld van Cristo Redentore, Christus de Verlosser, dat zich onder water bevindt te zien. Op de zeebodem zijn door archeologen diverse amforen en de resten van een Romeins schip gevonden, te zien in het Museo Navale en het Palazzo Peloso Cipolla, Albenga. De inwoners van Albenga hebben het eiland de bijnaam La Tartaruga, de schildpad, gegeven.

 

Wanneer wij verder wandelen, zien wij links tegen de berghelling, de Chiesa di Sant’Anna ai Monti liggen. De datering en geschiedenis van dit kerkje is mysterieus; volgens sommige bronnen dateert het gebouw uit de Xe eeuw en is het opgericht door Benedictijner monniken, terwijl andere onderzoekers denken dat het al in de tijd van de Romeinen een plek van samenkomst en cultus is geweest. In de Middeleeuwen zou het een pleisterplaats zijn geweest voor pelgrims die naar Frankrijk en Spanje reisden, om vervolgens in de XIVe eeuw in gebruik te worden genomen als kerk ter ere van Sant’Anna, uit dankbaarheid voor het eindigen van de zwarte pest in 1348, die vanuit Sicilië, via het vaste land van Italia ook door deze regio raast.

 

 

 

Op dit moment is het gebouw in privébezit en niet open voor publiek. Dat is jammer, want tijdens de laatste restauratiewerkzaamheden zijn er bijzondere fresco’s tevoorschijn gekomen, naar men denkt uit de XVe eeuw. Deze zijn in slechte staat, maar  een Danteske groep musicerende figuren, engelen en verdoemden is te herkennen, alsmede het gezicht van Sant’Anna in de koepelbogen. Sant’Anna is de patroon Heilige van Alassio, haar feest wordt gevierd op 26 juli, San Michele Arcangelo, de aartsengel Michael, is dat voor Albenga. Zijn naamdag viert men op 29 september.

We lopen onder een gebogen toegangspoort door en zien verderop de Chiesa di Santa Croce liggen.

Deze kerk wordt al genoemd als behorend tot het klooster van de Benedictijnen op het Isola Gallinara, in een brief van paus Alexander III in 1169.

 

Door de jaren heen raakte de kerk vaak beschadigd; in de twintigste eeuw miste het gebouw zelfs het dak.

 

 

Dit is te zien op het schilderij: Ruderi di Santa Croce Alassio, Ruïnes van Santa Croce Alassio, van  Richard West, een Ierse kunstschilder die vanaf 1890 in Alassio heeft gewoond.

Dit werk, met daarop in de voorgrond, ook de rond gebogen toegangspoort tot Alassio, heeft West begin 1900 gemaakt.

 

Het mulattiera, ezelspaadje, waarop de man met ezel loopt, is het pad dat in onze tijd ook wordt gelopen.

Deze kunstschilder heeft veel in Liguria gewerkt, dit schilderij en andere kunstwerken van zijn hand, zijn te zien in de Pinoteca Richard West in Viale Hanbury 17, Alassio.

 

De linker zijkant en de apsis van de Chiesa di Santa Croce zijn nog de originele structuur.

De porticato, de zuilengallerij, is van rond 1500. Sinds de restauratie in 1970 ziet de kerk eruit zoals je deze op de foto ziet. Vanaf het piazza Santa Croce, het pleintje voor dit kerkje, genieten wij opnieuw van het fenominale uitzicht op de kustlijn en de Mediterraneo.

 

Als bergafwaarts Alassio in zicht komt, zien wij onder ons de Marina Luca Ferrari, de haven genoemd naar Luca Ferrari, met haar zeilboten en privéjachten, Deze in Alassio geboren marineman was een zoon van Emanuele en Paola Doria dei Signori di Oneglia en familielid van Andrea Doria, prins van Melfi, huurlingenaanvoerder en admiraal van de Republiek Genova. Na zijn zeevaart opleiding ging Luca Ferrari net als zijn bekende voorganger uit Genova Cristoforo Colombo, werken voor de vloot van de koning van Spanje.

 

 

 

Aangekomen bij de eerste huizen van Alassio, verandert het pad in een geasfalteerde weg.

 

De geur van oleanders en bougainville uit de tuinen komt je hier tegemoet.

 

Tijd voor een welverdiend drankje op een van de terrasjes in Alassio!

 

 

 

 

 

 

Artikelen en websites:

Maria Grazia Caenaro, Un’antica via a Nordest: testimonianze epigrafiche e letterarie, in “Atti della Dante Alighieri a Treviso: 2003-2006”, Treviso 2016.

Barbara Simari, Il mistero di Sant’Anna ai Monti, Albenga Corsara News, 2021.

https://www.visitalassio.eu/contatti-ufficio-del-turismo/

Foto’s:

Kaart Via Antica Iulia Augusta EH101 CC BY-SA 3.0. Wikimedia Commons

Johannesbroodboom Carsten Niehaus CC BY-SA 3.0. Wikimedia Commons

Chiesa di Sant’Anna e affresco Albenga Corsara news

Chiesa Santa Croce Ufficio di Turismo Alassio

Overige foto’s Foto’s PW © 2018 -2023

Tekst Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2023

Louise’s Liguria: Albenga best bewaard geheim van Liguria

 

Op zoek naar een vakantiebestemming die geschiedenis, cultuur, cuisine en strandvibes combineert met een vleugje Instagramwaardige momenten?  Hallo Albenga!

Albenga, een gemoedelijke, vriendelijke kuststad in Liguria Ponente, is een favoriet onder Italianen zelf, die er doorgaans in augustus naar toe komen om te ontspannen en te genieten van de zomerzon. Non è cosa sorprendente (dat is niet verwonderlijk), want Albenga heeft veel te bieden.

 

Begin je dag all’italiana (op z’n Italiaans). Haal je ochtendkrant bij een lokale boekenkraam en gun jezelf een cappuccino al fresco (in de buitenlucht) met een brioche (Italiaans zacht, zoet broodje) van de bakker. Neem, voor  je vertrekt nog even een foto van jouw heerlijke ochtend traktatie. Aan de levendige boulevard van Albenga, vind je een scala aan Bagni (strandbars), compleet met ligstoelen en parasols die je kunt huren voor een paar lekkere ontspannen uurtjes zonnen. Kies uit de vangst van de dag voor jouw pranzo (lunch).

 

Maak vervolgens een reis door de tijd in het prachtige centro storico (het historische stadscentrum) van Albenga. Verdwaal in het labyrint van gezellige winkeltjes met boeken, antiek, mode en schoenen.

Fijnproever op zoek is naar een authentieke self-catering ervaring? Ga hier lekker naar de lokale slager, viswinkel of groenteboer, voor het mooiste vlees, verse vis, groenten, fruit en olijfolie.

 

Voor avonturiers en natuurliefhebbers slingeren mountainbikeroutes van Albenga door de omliggende heuvels en bieden kustwandelingen adembenemende panorama’s van de Ligurische Zee. Loop eens de Via Antica Iulia Augusta en geniet van een aantal onvergetelijke uitzichten.

 

Ook de waterbaby’s worden hier niet vergeten! Je  kunt een boot huren om de kust te verkennen of deelnemen aan begeleide bootexcursies. Dagelijkse vaartochtjes vanuit Alassio, op slechts 3 mijl afstand, brengen je naar het Isola Gallinara. Dit eiland dat eigendom is van Albenga, is de perfecte plek voor zwemmen, snorkelen, walvissen  spotten en begeleid scubaduiken.

 

 

Laten we het eens over cultuur hebben: voor literatuur- en muziekliefhebbers organiseert Albenga regelmatig evenementen zoals Dante Alighieri-poëzielezingen, jazz-avonden en popfestivals, die worden gehouden op het prachtige Piazza dei Leoni. Misschien kun je zelfs een vers of twee in het Italiaans leren, of op het podium staan en je talent laten zien!

 

   

Albenga combineert moeiteloos relaxte vibes met historische grandeur. Wandel langs de prachtige lanen omzoomd met oude platanen, passeer klassieke villa’s met kleurrijke exotische tuinen en antieke ijzeren hekken en laat de zoete geur van bougainvillea je omhullen. Maak net als de lokale bevolking een passeggiata (avondwandeling) na het diner en voel de romantische charme van de zomeravonden.

 

In deze stad zijn veel must-sees, wat direct opvalt zijn de torens, daarom staat de stad bekend als la Città delle cento Torri (de stad van de honderd torens).

Hoewel er niet precies honderd van zijn, is het stadsbeeld bezaaid met diverse torens, een bewijs van de rijkdom en macht van adellijke families uit de dertiende eeuw.

 

Foto Pixabay

 

Bezoek de prachtige Cattedrale di San Michele Arcangelo (de kathedraal gewijd aan de aartsengel Michaël), op het Piazza San Michele, midden in het hart van het historische stadscentrum. De imposante campanile (klokkentoren), vormt met de Torre Civica en de klokkentoren van il Municipio (het stadhuis), de iconische Tre Torri (de drie torens), samen het symbool van de stad. De kerk is getuige geweest van het verstrijken van tijd en stijlen, van Romaans tot Gotisch. De gevel is versierd met sculpturen, de monumentale deuren, die dateren uit 1672, verwelkomen bezoekers in een heilige ruimte met schatten als een bijzondere preekstoel en het schilderij La discesa dello Spirito Santo (De afdaling van de Heilige Geest) van de Scuola Genovese uit de XVIe eeuw. In de sacristie ziin antieke manuscripten, koorzang, mis- en gebedenboeken te zien.

Naast deze kathedraal ligt de doopkapel genaamd Battistero Paleocristiano, dit Baptisterium is het oudste christelijke monument in Ligurië, daterend uit de zesde eeuw na Christus.  Stap binnen om verschillende christelijke artefacten te zien, zoals het originele doopvont en een prachtig meerkleurig christelijk mozaïek.

 

Foto Stefan Schweihofer Pixabay

Smalle straatjes leiden je naar de Chiesa di Santa Maria in Fontibus. Deze kerk wordt in historische bronnen voor het eerst vermeld in 1098 als een gebouw van Benedictijner monniken grenzend aan het klooster. Volgens mondelinge overlevering verwijst de toevoeging in Fontibus naar een oude bron met therapeutisch water dat op wonderbaarlijke wijze bewaard is gebleven onder de vroegere pastorie, maar er is geen bewijs van dit verhaal gevonden.

 

Tussen 1612 en 1625 werd de kerk gerestaureerd met behoud van de middeleeuwse toegangsdeuren. In de twintigste eeuw werd het interieur versierd met verguld stucwerk en altaren. Binnen zijn opmerkelijke kunstwerken te zien, waaronder een  marmeren beeld van de Maagd Maria uit 1622 bij het hoofdaltaar, een houten kruisbeeld uit 1638 en het werk la Madonna con I Santi Cosma e Damiano (1639  ) (De Madonna met de heilige Cosmas en Damianus), gemaakt door de Genovese kunstenaar Orazio de Ferrari (1606-1657).

 

Nog een schat aan geschiedenis wacht op je in de verschillende musea in Albenga! Liefhebbers zullen dol zijn op het Museo Navale Romano en het Museo Civico Ingauno, beide gelegen in het 15e-eeuwse Palazzo Peloso Cepolla. Je kunt je er vergapen aan oude wijnamforen uit de eerste eeuw voor Christus, geborgen in 1951 uit een Romeins vrachtschip op de bodem rond het Isola Gallinara, en terracotta vazen en wijnvaten van een ander Romeins schip, ontdekt in de buurt van Diano Marina.

 

Kunstliefhebbers mogen ook het Museo Diocesano niet missen, gelegen in het oude Palazzo Vescovile (het bisschoppelijk paleis). Dit museum toont een schat aan christelijke archeologische vondsten, middeleeuwse schilderijen, Gobelins uit de zestiende-, en scuplturen uit de achttiende eeuw.

 

 

Foto Davide Papalini, CC BY-SA 3.0, Wikimedia Commons

 

 

 

Poster Magiche Trasparenze – I vetri dell’antica Albingaunum

Bezoek ook zeker de permanente tentoonstelling Magiche Trasparenze, I verti dell’antica Albingaunum in Palazzo Oddo, welke een verzameling van meer dan 200 Romeinse artefacten in glas toont die rond Albenga zijn opgegraven.

Topstuk is het beroemde Piatto Blue, een rond kobaltblauw dienblad versierd met twee engelachtige figuren (Putti), verwikkeld in een dans, ter ere van Bacchus, de god van de wijn.

 

Houd je van Italiaans koken, dan is een leuke unieke ervaring een bezoek aan het Museo dell’olio, het olijfoliemuseum, waar je alles te weten komt over de productie van olijfolie, van de pers tot de fles, en zelfs de Frantoio Sommariva, een lokale olijvenperserij en familiebedrijf, kunt bezoeken.

 

Laten we het tot slot nog even hebben over logistiek. Als je, om dit deel van Ligurië te verkennen, aanlkomt per vliegtuig, kun je gebruikmaken van regionale- en sneltreinen die Albenga met diverse andere must-see plaatsen langs de kustlijn verbinden. Voor meer van de gebaande paden af bezoeken aan dorpen in het binnenland zijn lokale busdiensten beschikbaar, maar ze rijden mogelijk niet regelmatig. Om het meeste uit jouw tijd te halen, kun je overwegen een taxi te nemen. Kies je voor openbaar vervoer, onthoud dan dat vertragingen kunnen optreden – maar hey, je bent op vakantie!

 

Dus, waar wacht je nog op? Pak je koffers (vergeet je camera niet!) en maak je klaar om in de rijke cultuur, prachtige landschappen en relaxte vibes van Albenga te duiken. Of je nu een fijnproever, een geschiedenisfanaat, of een strand-en zon genieter bent, Albenga heeft het voor jou.

 

 

Dit artikel is gebaseerd op eigen ervaringen en de culturele en historische informatie van het IAT Albenga, Sala dei Consoli, Torre Civica, Via Pertinace, 36, 17031 SV, Italia.

 

Copyright Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2020-2023

Foto credits onder afbeeldingen aangegeven, overige foto’s PW © 2019-2023

Louise’s Liguria: Dolcedo piccolo borgo medievale

Jk4u59, Public domain, via Wikimedia Commons

Verscholen in het groen van de olijfbomen in de Valle del Prino ligt ca. 10 km vanaf Imperia het middeleeuwse plaatsje  Dolcedo. Twee bergstromen, de “Prino” en de “Rio dei Boschi”, stromen door het centrum en verdelen het in delen verbonden door vijf bruggen.

 

We gaan Dolcedo ontdekken vanaf het monumentale Oratorio di San Lorenzo op de Piazza Don Giovanni Minzoni, die deze stad in het zuidoosten markeert. Van deze kerk, gebouwd in de stijl van de barok, vallen de voorgevel en twee klokkentorens op. De geschiedenis is interessant en gaat terug tot 1497. In dat jaar kwamen de Dominicaanse paters van het klooster van Taggia naar Dolcedo om een eenvoudig huis met een gebedsruimte te bouwen, omdat ze zich wilden wijden aan de ontwikkeling van de olijfcultuur. In de zestiende eeuw breidde hun nederzetting zich uit, maar werd nooit, zoals de bedoeling was, een groot kloostercomplex. Het gebouw zoals we het nu zien is uit de achttiende eeuw. Helaas is de kerk vaak gesloten; alleen geopend voor Palmzondag en speciale gelegenheden.

 

BeWeb © Dolcedo Oratorio di San Lorenzo

Verder slenterend door de caruggi, kleine smalle straatjes, komen wij aan bij de Ponte dei Cavalieri di Malta, een prachtige karakteristieke boogbrug gebouwd in 1292 door een militair-religieuze orde genaamd de “Gerosolomitani”, de “Ridders van San Giovanni di Gerusalemme”, die in 1530 de orde van de “Ridders van Malta” stichtten. Op de brug zie je nog een gravure in marmer uit 1292 en een achtpuntig Maltezer kruis.

Volgens de gemeente Dolcedo is het slechts gedeeltelijk zeker dat het epigram authentiek is. Ik citeer uit hun toeristische gids van Dolcedo, p. 26:

 

During a recent congress held in 1997, the historian F. Cervini raised some doubts with respect to the authenticity of the epigraph reporting the year 1292 for, according to his speech, there exist only few examples of engraved marble dating back to that period. The epigraph might therefore have been engraved at a later stage. He also doubted the authenticity of the cross located on the same bridge, always interpreted as the “signature” of the Knights of Malta. He reiterated that it might have also been engraved later with the aim to turn the bridge into a sacred place. Whatever the historical truth is, it may be affirmed with no margin of doubt that it is an impressive work of art.

 

Ponte dei Cavalieri di Malta © Elisa Giordanengo

Verwonder je over de bijzondere  hoge bouw van de pastel gekleurde huizen die je hier omringen, terwijl je over deze brug loopt.

De altane, de platte overdekte dakterrassen, zijn in vroeger tijden gebruikt voor het drogen van fruit en paddenstoelen.

 

Naast een bijna voelbare sfeer van vervlogen tijden, is er de traditie van het boerenleven die je proeft in Dolcedo.

 

De beste olijfolie gemaakt van de regionale Taggiasca olijf komt uit Dolcedo. Neem een lekker flesje mee van Frantoio Ghiglione, een lokaal familiebedrijf van Giuseppe Ghiglione, dat al sinds 1920 bestaat . Naast olijfolie, olijven en bosjes gedroogde kruiden, authentieke producten die jouw kookkunsten thuis in die van een echte Italiaanse chef doen veranderen, kun je er leuke cadeautjes als olijf-en citroenzeepjes kopen.kopen.

https://www.frantoioghiglione.it/en/oil-mill/

 

Naast de olijventeelt is het weven van sterke stoffen uit eigen gesponnen wol economisch belangrijk geweest voor Dolcedo. Werkkleding gemaakt van deze stof wordt arbasino of arbaxo genoemd. Volgens de legende wordt het al sinds de veertiende eeuw verkocht, waardoor het dorpsplein een levendige plek werd voor marktkooplieden en handelaren die vanuit hun bancarelle, hun kraampjes, ook leer, touw en wijnen verkochten.

Tegenwoordig wordt er in Dolcedo ieder tweede zondag van de maand een antiek en curiosamarkt georganiseerd en één waar je diverse biologische producten kunt kopen.

Daarnaast elke week op woensdag een mercato alimentare met de lekkerste ingrediënten voor lokale gerechten.

 

 

 

     

 

Het leven in Dolcedo is niet altijd voorspoedig geweest; In 1504 veroorzaakte een droogte hongersnood. Met financiële hulp van rijke families begon pater Agostino van Savona in 1505 een pandjeshuis om de armen te helpen. De ruimte onder de boog van het gebouw van Agostino werd een centrum van activiteiten voor liefdadigheid, lokale landbouwproducten zoals olie, groenten en wijn werden uitgedeeld en voor commerciële doeleinden doorverkocht om de lokale economie te helpen.

iStock by Getty Images

Tegenwoordig vind je in dit gebouw het Municipio, het stadhuis, waar de oude maataanduidingen voor olie en wijn nog te zien zijn. Tegenwoordig  organiseert men hier regelmatig antiek- en curiosamarkten, om lekker rond te snuffelen..

 

Wat je ook echt gezien moet hebben voor je vertrek is de Chiesa di San Tomasso in de Via Edmondo de Amicis.

In 1717 begon de Italiaanse architect Giacomo Filippo Marvaldi (1673-1743) aan een langdurige restauratie van deze oorspronkelijk romaanse kerk die in 1738 werd voltooid.

De barokke gevel, zoals we die vandaag de dag kunnen zien, is zijn creatie. De portiek, met aan weerszijden zuilen in zwarte steen, dateert uit de vijftiende eeuw. Het intense blauw van het interieur is majestueus.

 

iStock by Getty Images

Van belang zijn Il Martirio di San Pietro, Het martelaarschap van Sint Pieter”, een schilderij van Gregorio De Ferrari (1647-1726) en andere kunstwerken toegeschreven aan de kunstenaars van de Scuola di Cambiaso en de broers CarregaDaarnaast is er beeldhouwkunst om van te genieten; het beeld van de Madonna del Rosario in hout en de marmeren voorkant van het hoofdaltaar toegeschreven aan de broers Gagini.

Trouwens, voor Italiaanse taalliefhebbers; de uitdrukking Je bent een ongelovige Thomas, verwijzend naar de titel die de apostel verdiende voor zijn twijfels over de opstanding van Christus, staat in Italië bekend als Sei come San Tomasso, Je bent als Sint Thomas.

 

 

 

Wil je nog iets bijzonders op een legendarische plek rond Dolcedo zien? De Capella di Santa Brigida ligt op slechts 15 minuten rijden.

Santa Brigida, was een mystica uit Zweden, geboren in Finsta in 1303 als Brigitta Birgersdotter, dochter van de ridder Birger Persson. Als jong meisje was ze al erg religieus en wilde non worden, maar haar aristocratische familie besloot dat ze op dertienjarige leeftijd zou trouwen met een edelman genaamd Ulf Gudmarsson. Met hem kreeg zij acht kinderen. Samen ging het echtpaar op bedevaart naar Santiago de Compostela, waar Gudmarsson ziek werd en in 1344 overleed. Na zijn dood wijdde Brigitta zich aan de studie van de Schrift en ontving verschillende openbaringen. In 1346 reisde ze naar Roma om de goedkeuring van de paus te krijgen voor een klooster dat ze wilde stichten. Omdat de paus niet in Roma, maar in Avignon verbleef, duurde het tot 1369 voordat haar verzoek werd ingewilligd. Het eerste religieuze centrum werd gecreëerd in Vadsena, Zweden, door het kasteel dat door koning Magnus Erikson aan Brigitta was geschonken om te vormen tot een klooster. Brigitta maakte pelgrimstochten vanuit Milaan, Pavia, Assisi, Napels en Amalfi en preekte zelfs in Jeruzalem. Zij overleed in 1373 in Roma. In 1391 werd ze heilig verklaard door paus Bonifacius IX.

 

© commander-pix CC BY-SA 3.0. Wikimedia Commons.

Er zijn veel legendes over deze Heilige, zoals de volgende op basis waarvan de Capella di Santa Brigida is gebouwd:

 

Op weg naar Roma via Genua doorkruiste Santa Brigida Ligurië Ponente, waar mensen bang waren voor de duivel die door de valleien bij Dolcedo zwierf. Toen Satan, verkleed om haar te misleiden, ook haar benaderde, liet zij zich niet voor de gek houden; Ze sloeg meteen een kruis en joeg hem voorgoed weg.

 

De kapel ter ere van haar bij Dolcedo werd in 1425 gebouwd van grove steen en was een toevluchtsoord voor pelgrims. Tijdens een restauratie in 1986 werd een fresco ontdekt in het interieur van de kapel. Deze was behoorlijk beschadigd en er wordt onderzoek naar gedaan.

 

 

 

 

 

 

 

Bron: DolcedoTourist Guide with historical-artistic notes by Natale Giovanni Trincheri, Pierangela Fierro Trincheri, and Adolfo Ranise, uitgegeven door de gemeente Dolcedo.

Overige foto’s: PW © 2019 – 2023

Tekst Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2023

.

 

.

Louise’s Liguria

 

SERA DI LIGURIA

Lenta e rosata sale su dal mare
la sera di Liguria, perdizione
di cuori amanti e di cose lontane.
Indugiano le coppie nei giardini,
s’accendon le finestre ad una ad una
come tanti teatri.
Sepolto nella bruma il mare odora.
Le chiese sulla riva paion navi
che stanno per salpare.

 

 

 

 

 

AVOND VAN LIGURIA

Langzaam en zachtroze valt boven zee
de avond in Liguria.
Weemoedig denken geliefden terug aan wat eens was
en dingen die ver weg zijn.
In de parken zie je op dit uur de stelletjes dromerig dralen.
Eén voor één gaan achter de ramen van de huizen de lichten aan
als in een theater.
Onder de opkomende nevel geeft de zee haar zilte zeelucht af.
De kerkjes langs de kust lijken op schepen
die op het punt staan hun ankers te lichten en te vertrekken.

 

Vincenzo Cardarelli
(La traduzione è mia – de vertaling is van mij).

 

 

 

Vincenzo Cardarelli (1887-1959).

De Italiaanse journalist, schrijver en dichter Vincenzo Cardarelli geeft in zijn gedicht La Sera di Liguria een sfeerbeeld van de zonsondergang aan de Ligurische kust. Cardarelli heeft een tijd in Liguria gewoond en hield van deze streek. Hij beschrijft dan ook het  invallen van de avond zoals hij het vaak gezien moet hebben; als een zacht avondlicht dat door de sfeer die het creëert je raakt in de ziel. Die romantische sfeer is voelbaar wanneer je in Liguria verblijft.

De mooie regio met haar rijke mediterrane vegetatie en steeds weer een andere baai die je verrast, heeft dan ook sinds tijden mensen geïnspireerd; kunstenaars, schrijvers, dichters, maar ook natuurfotografen, tuinarchitecten en culinaire experts.

 

Liguria ligt aan de Middellandse Zee, aan de Ligurische Zee om precies te zijn. De Italiaanse Rivièra grenst in het westen aan de Franse Cote d’azur, in het noorden aan Piemonte en in het oosten aan Emilia-Romagna en Toscane. Vanaf Genua naar het oosten wordt de Ligurische kustlijn de Riviera di Levante genoemd en vanaf Ventimiglia tot aan Genua de Riviera di Ponente bekend als de Riviera dei Fiori ofwel: de Bloemen Rivièra.

Zowel aan de kust als in het achterland van de Bloemen Rivièra is heel veel te beleven! Voor elke Italië-liefhebber is er in dit gedeelte van de Ligurische kust wel iets te vinden! Van de markt in Ventimiglia tot een culturele stedentrip naar Genua, luxe winkelen in het mondaine San Remo en Alassio tot genieten in meer gemoedelijke badplaatsen als Albenga of Loano.

In het achterland in de heuvels kun je middeleeuwse dorpjes bezoeken als Dolcedo en Dolceacqua.

 

Sportievelingen kunnen zich uitleven op diverse mountainbike en hike-routes die hier in de heuvels zijn uitgezet, terwijl langs de kustlijn ook genoeg minder intense wandelroutes te belopen zijn zoals de Via antica tussen Albenga en Alassio. Tussen Ospedaletti en San Lorenzo a mare is een pista ciclabile, een 24 km lang fietspad gerealiseerd om de kust veilig op de fiets te ontdekken.

 

Het openbaar vervoer is in dit gedeelte van Liguria goed geregeld. Voor mensen zonder auto rijden er regionale treinen en sneltreinen die de plaatsen langs de kustlijn verbinden. Eenmaal aangekomen kun je met een lokale bus of taxi overal komen. Houd wel rekening met zo af en toe een ritardo, een vertraging van je trein, maar ja, je bent op vakantie…

 

Ook voor watersporters is het er goed toeven met vele leuke haventjes in zicht. Je kunt zelf een boot huren, meezeilen of een ticket boeken voor een van de vele boottours die er aangeboden worden. Daarnaast kun je ook peddel surfen of onder begeleiding duiken naar een Romeins schip dat hier voor de kust ligt.

 

Wie dol is op mediterrane planten en tuinen kan hier ook het hart ophalen. Zoals bekend kent Italië heel veel bijzondere tuinen die behoren tot de mooiste en beroemdste van de wereld en daarvan zijn er in dit gebied een paar heel bijzondere te vinden, zoals I Giardini di Hanbury bij Ventimiglia.

Daarnaast kent Liguria een heerlijke keuken waar typische streekgerechten gecombineerd worden met Franse, Toscaanse en zelfs Arabische invloeden.

 

In de komende weken geef ik je tips voor attività da non perdere, activiteiten die je niet mag missenwanneer je in het prachtige gebied van de Riviera dei Fiori bent.

Houd de website van De Italiaanse Culturele Salon in de gaten!

 

Gedicht Sera di Liguria uit:

Cardarelli, Vincenzo, Poesie, Milano, A. Mondadori editore, 1942.

Foto’s: PW © 2019

Foto Vincenzo Cardarelli: Paolo Monti, Servizio fotografico (Italia, 1957), Fondo Paolo Monti conservato presso il Civico Archivio Fotografico del comune di Milano.

Tekst en copyright Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2020

I tesori nascosti della Toscana – LUCIGNANO

inlucignano

Foto: inlucignano.com

Veel kleine en niet zo bekende plaatsjes in Italië kunnen je enorm verrassen met hun rijke culturele geschiedenis, waardoor je er kunstschatten tegen kunt komen, die je niet zou verwachten. Over deze minder bekende kant van Italië gaat mijn blog van vandaag om je te inspireren om bij een volgend bezoek aan Italië eens op zoek te gaan naar deze: tesori nascosti dell’Italia, deze: verborgen schatten van Italië!

In 2015 ging ik voor mijn studie Italiaans een paar dagen naar het plaatsje Lucignano in Toscane, om daar als tolk-vertaalster Italiaans-Nederlands te werken op een onderwijscongres. Voor dit vertaalwerk voor en de inhoudelijke verslaglegging van dit congres, was ik gereisd naar de prachtige omgeving waarin dit middeleeuwse dorpje ligt: het hart van de Val di Chiana, in de regio Toscane. In deze vallei, die bestaat uit een glooiend, heuvelachtig gebied, waar olijfolie en wijn wordt geproduceerd en een meer vlak gedeelte, waar men tarwe, gerst en mais verbouwt, zie je overal de zonnebloemen groeien en dat alles is een prachtig beeld als je naar Lucignano toe rijdt.

lucignano

Foto: www.igirasoli.ar.it

Het congres werd georganiseerd voor Nederlandse en Italiaanse leerkrachten om van elkaar te leren en van gedachten te kunnen wisselen over de inclusie van leerlingen met een beperking in de klas. Om te ervaren op welke manier in het Italiaanse basis- en voortgezet onderwijs die inclusie in de praktijk wordt gebracht, bezochten Nederlandse leerkrachten, hun Italiaanse collega’s ook in de klas op de diverse scholen in en rond Lucignano, waarbij ik optrad als tolk. Ik vond het heel bijzonder om te zien met hoeveel passie de Italiaanse leerkrachten omgegaan en werken met deze kinderen.
Wil je meer over weten over passend onderwijs in Italië, lees dan mijn verslag via deze link .

val-di-chiana-campi-300x199

Foto: mangiarebuono.it

Het plaatsje Lucignano wordt omgeven door de dorpen Monte San Savino in het noorden, Marciano della Chiana en Foiano della Chiana in het oosten, Sinalunga in het zuiden en Rapolano Terme in het westen en is een goede uitvalsbasis voor een heerlijke Toscane vakantie. De bekende plaatsen zoals Florence (1.20 minuten met de auto), Pisa en Lucca (ongeveer 2 uur rijden), Arezzo (half uurtje rijden) en Siena (40 minuten) zijn makkelijk te bezoeken, maar wanneer je je concentreert op Lucignano en omgeving, zal je je verwonderen over wat dit plaatsje biedt op het gebied van kunst en cultuur, op culinair gebied en aan accommodaties voor je verblijf in Toscane.

lucignano-vista-aerea-20150410100439-1000-600

Foto: www.lecantine.net

In de Italiaanse geschiedenis is er vanaf de Romeinse tijd al strijd gevoerd om de jurisdictie over deze vallei, om haar strategisch belang en om haar vruchtbare grond. In de eerste eeuw voor Christus viel het gebied onder Rome doordat het veroverd werd door Lucius Cornelius Sulla Felix, een Romeinse generaal en staatsman. Vervolgens stichtte de Romeinse consul Lucius Licinius Lucullus een Castrum romanum, een legerkampement voor de Romeinse legioenen in de Valdichiana vallei, waarna de naam Lucignianum ontstond als eerbetoon aan deze Lucius. Hieruit is later de naam Lucignano ontstaan. In 1371 werd door de Senezen de eclipsvormige stadsmuur gebouwd, die typerend is voor deze tijdsperiode, met de drie toegangspoorten: Porta San Giusto, Porta San Giovanni en de Porta Murata. Tenslotte werd in 1558 door de Florentijnen een fort gebouw voor Cosimo de Medici, door de architect Bernardo Puccini.

Tussen 1200 en 1500 voerden de steden Siena, Arezzo, Perugia en Florence een steeds terugkerende strijd om het gebied. Heel bekend is de “Battaglia della Valdichiana” een veldslag in 1363 tussen de Senezen, onder leiding van Giordano Orsini en de Florentijnen onder leiding van Niccolo de Montefeltro.
Over deze gebeurtenis is een fresco gemaakt door Lippo Vanni, een veertiende eeuwse schilder uit Siena, die te zien is in het Palazzo Pubblico te Siena, (ca.1364).

lippovannipalazzopubblico70

Foto: www.travelingintuscany.com

lucignano_porta

Foto: www.settemuse.it

Door de Porta San Giusto, die deel uitmaakt van de oude stadsmuur kom je het stadje binnen. Aan weerszijden van deze poort zijn twee caffetteria’s met een heerlijk terras, waar je s’ochtends een espresso met een brioche, een zoet broodje, kunt nuttigen in het opkomende zonnetje. De meeste inwoners komen hier dan ook dagelijks om een praatje te maken voordat zij aan hun dag gaan beginnen.  Als je vervolgens door de poort het oude centrum binnenloopt, zie je links in Via Giacomo Matteotti, de kleinere eenvoudige huizen, waar vroeger de armen woonden en rechts in de Via Roma de elegante paleizen van de historische adellijke families van Lucignano. Als je verder loopt naar het centro storico zie je op de piazza centrale de indrukwekkende Chiesa della Collegiata di San Michele Arcangelo

lucignano-la-collegiata-20150410100509-1000-600

Foto: www.lecantine.net

tourlusignanotrionfo0700Op de foto bezoeken wij deze kerk, waarbij wij werden rondgeleid door een wittekerklusignanoItaliaanse medewerkster van het Museo Comunale di Lucignano en ben ik aan het vertalen wat zij vertelt over de prachtige fresco’s die er bewaard zij uit de veertiende, vijftiende eeuw, zoals die van Bartholo di Fredi (Siena, 1330 – 1410): il trionfo della morte. Als je vervolgens je weg vervolgt richting het Palazzo Comunale, zie je de Chiesa di San Francesco, die opvalt door haar blauw met witte voorgevel.

sala-del-consiglio

Foto: media-cdn.tripadvisor.com

Het is de moeite waard om ook een bezoek te brengen aan het Palazzo Comunale, waar je de raadszaal, de Sala del Consiglio kunt bezoeken, die tegenwoordig gebruikt wordt is voor de raadsvergaderingen van de gemeenteraad met de burgemeester van Lucignano, die er ook haar kantoor heeft, mevrouw Robeta Casini. De ruimte van de raadszaal is rondom beschilderd met een groot werk van de Milanese schilder Luigi Ademollo (1764-1849): Il trionfo di Roma.

14

Foto: www.visitlucignano.it

6752

Foto: www.visitlucignano.it

Onderin het gebouw huist het Museo Civico di Lucignano, hier zijn mooie iconen te zien van Bartolo di Fredi (1455-1523) trittico La Madonna in trono con bambino en Lippo Vanni, (ca. 1350) Madonna in trono con Bambino, San Pietro e San Giovanni Battista.

In de kelder van het museum is de Sala delle Udienze gevestigd, een ruimte, waar door de priorij in de 14e eeuw recht werd gesproken en prachtige muurschilderingen te zien zijn van personages uit de Griekse en Romeinse mythologie, zoals Cesar en Augustus, Aristoteles, maar ook uit de bijbel, zoals Sint Franciscus, de beschermheilige van Lucignano. Ook zijn hier teksten te zien, die herinneren aan de vroegere functie van de ruimte, zoals: odite l’altra parte – vreest de andere kant, een tekst die weinig te raden overlaat over hoe een vonnis kon aflopen…

Naast bovenstaande teksten zijn er regels uit de Divina Commedia van Dante Alighieri op het koepelvormige plafond te zien, die voor de schrijver stonden voor een juiste rechtspraak en vrijheid.

albero1

Foto: www.visitlucignano.it

Het capolavoro, het meesterstuk van het museum is de Albero d’oro, de gouden boom, een werk van Ugolino da Vieri en Gabriello d’Antonio, dat gemaakt is tussen 1350 en 1471.

De boom is 2,60 m hoog, vanuit de stam in het midden steken aan weerszijden 6 takken omhoog, met prachtige gedecoreerde blaadjes aan de uiteinden kleine met koraal versierde medaillons dragen, waarbij het koraal het bloed van Christus uitbeeldt. Op de kruin van de boom staan een pelikaan en een crucifix afgebeeld.

De pelikaan staat symbool voor de zelfopoffering die een moeder voor haar kind heeft en de crucifix verwijst naar het supreme offer van Christus, zijn bloed als bron van leven voor de mensheid. De boom is ook bekend als de Albero dell’amore, de boom van de liefde en veel jonge bruidsparen beloven elkaar dan ook graag trouw voor deze relikwie en worden er vervolgens samen vereeuwigd.

In 2015 is de Albero d’oro di Lucignano op de EXPO in Milaan tentoongesteld, een evenement waar de inwoners van Lucignano heel trots op zijn.

Tijdens het congres verbleef ik in een typisch Toscaans landhuis. Het ruime huis was mooi ingericht en voorzien van van frisse okergele kleuren. Door de ramen zag je de heuvels. De eigenaresse kon niet allen erg lekker koken, maar zij verhuurt deze agriturismi in de streek. Ben je op zoek naar een mooi goed verzorgd vakantiehuis in de omgeving van Lucignano, kijk dan eens op deze link: Vakantiehuis Cepina.com.

Buon divertimento a Lucignano e alla prossima!

Bronnen en extra informatie:

http://www.treccani.it/enciclopedia/

http://www.visitlucignano.it/index-eng.html

http://www.lucignano.com/storia_di_lucignano.html

http://www.visitlucignano.it/museo.html

www.settemuse.it

Je kunt ook deze video bekijken.

Tekst en copyright Louise Helsloot MA – De Italiaanse Culturele Salon © 2021

Giocare a golf ! – Golf spelen! Golfen!

http://www.golfpoggiodeimedici.com/

Naast een passie voor de Italiaanse Taal en Cultuur ben ik ook een enorme golf-fan! Na de eerste moeilijke hindernissen zoals het leren van de golfregels en het GVB halen, is het voornamelijk een kwestie van veel, veel doen! Het is eigenlijk net als het aanleren van een van een vreemde taal, hoe meer je jezelf er in onderdompelt, hoe beter je hem onder de knie krijgt en hoe mooier het resultaat.  Als je beter begint te spelen en dat moment komt absoluut, dus gewoon doorzetten….kun je ook op de grotere banen met veel plezier terecht. Ook in Italië is de golfsport booming. Een heel speciaal golfresort dat ik twee jaar geleden heb bezocht is de golfclub en country hotel: “Poggio dei Medici” gelegen in de Mugello vallei vlak bij het plaatsje Scarperia in Toscane, zo’n 25 kilometer van Florence.Het woord “Poggio” (poggio /’pɔdʒ:o/ s. m. [lat. pŏdium “podio) betekent “verhoging”, “heuvel”, synoniemen zijn: “colle, collina”. Dat is goed te zien aan de glooiende, heuvelachtige 18 holes golfbaan, die één van de meest prestigieuze is in Italië. Deze baan maakt dan ook deel uit van de European Challenge Tour.

http://www.uffizi.org/it/opere/nascita-di-venere-di-botticelli/

Op het landgoed bevindt zich het voormalige jachthuis van de familie De Medici, een van de belangrijkste en grootste Florentijnse families. De familie had veel invloed op de architectuur en de ontwikkeling van de kunsten in Florence. In 1560 werden in deze stad in opdracht van Cosimo I De Medici, de groothertog van Toscane, de “Uffizi” gebouwd. In eerste instantie was het een kantorencomplex gebruikt voor juridische en administratieve taken van de regering, het woord “ufficio” betekent “kantoor”.Het werd pas in 1581 door zijn zoon Francesco I De Medici in gebruik gesteld als museum, waar hij zijn privé kunst-collectie tentoonstelde, wat het begin is geweest van het museum de Galleria degli Uffizi, zoals wij dat tegenwoordig kennen. Aangezien “Poggio dei Medici vlak bij Florence ligt is het ook een prima basis voor een bezoek aan deze prachtige stad.

palazzo_vicari_small

Foto’s: http://www.mugello-info.com/scarperia.htm

Het plaatsje Scarperia is ook heel bijzonder en heeft haar eigen rijke geschiedenis. Het heeft een prachtig, met fresco’s versierd gemeentehuis. Oorspronkelijk heeft het dienst gedaan als een vicariaat, waarmee de De Medici familie zich verzekerde van de controle over het gebied van de Mugello, door hier een familielid aan te stellen.Op de buitenmuren zijn nog diverse wapenschilden te zien.

Tegenwoordig is in dit gebouw het messen-museum gevestigd waar diverse bijzonder gemaakte messen te zien zijn. Tot 1908 waren dit de bekendste artisanale producten van het plaatsje Scarperia. Toen in

zuavadat jaar een speciale wet het dragen van messen die langer waren dan een handpalm verbood, werd daarmee een einde gemaakt aan deze lucratieve en bloeiende handel.

diotto_1_smallDe ruimte wordt daarnaast gebruikt voor culturele activiteiten, zoals het Renaissance festival op de 8e september waarbij men de oprichting van het stadje in 1306 viert en waaraan bijna de gehele lokale bevolking in traditioneel kostuum deelneemt. Als je geluk hebt kun je hier ook speciale avonden en uitvoeringen bijwonen die georganiseerd worden door de operavereniging. Ook kun je in Scarperia volop lokale streekproducten kopen en in de plaatselijke restaurantjes genieten van de Toscaanse boerenkeuken.

Maar je kunt natuurlijk ook heerlijk in de schaduw een boek lezen, ik ben nu: “La lunga vita di Marianna Ucrìa” aan het lezen, een prachtige roman van mijn favoriete schrijfster Dacia Maraini, maar daarover volgende keer meer….!

Tekst en copyright Louise Helsloot – De Italiaanse Culturele Salon © 2016